“พวกเจ้าทุกคนในกองทัพจอมมารเอ๋ย! วันนี้ได้มาถึงแล้ว! วันที่เราจักกำจัดผู้ถือครอง [คุณสมบัติของผู้กล้า] และทำลายความหวังสุดท้ายของมนุษย์เสียให้สิ้นซาก!”
““““โโโโโโโโโโโโโโอ้!!!””””

เสียงที่ถูกขยายออกของท่านจอมมารดังก้องไปทั่วเมืองหลวง ‘แพนเดโมเนี่ยม’ และเสียงกู่ร้องก็ดังขึ้นทั่วบริเวณ

“วันนี้อารมณ์ดีจังเลยนะคะ ท่านจอมมาร”
“พอได้รู้ว่าจะได้ฆ่านอยน์ด้วยตัวท่านเอง ท่านก็ต้องตื่นเต้นอยู่แล้วสิ ได้ยินว่าเธอเป็นคนยกให้เองนี่นา”
“ก็ พอได้ยินเรื่องราวในอดีตแบบนั้นไป ยังไงก็ต้องยอมให้ท่านอย่างช่วยไม่ได้เลยน่ะ”
“เราไม่คิดเลยนะว่าท่านจอมมารเป็นคุณยายของลีนน่ะ น่าตกใจมากเลย”
“ดูเหมือนทุกคนจะรู้กันหมดเลย ยกเว้นฉันกับโยมินะ”

ที่พื้นเบื้องล่างจากที่ท่านจอมมารกำลังพูดปาฐกถา เหล่าผู้บริหารและขุนพลจตุเทวอสุราทุกคนที่รวมตัวกันอยู่ก็กำลังพูดคุยสัพเพเหระกันอย่างปราศจากความเครียดใดๆ เลย

“ในครานี้ สมาชิกที่จักทำหน้าที่กำจัดผู้กล้า เรามั่นใจว่าคงมีพวกเจ้าไม่น้อยทีเดียวที่สนใจในเรื่องนี้ จงอย่าตื่นกลัว… ยามใดที่ผู้กล้าได้โผล่หัวออกมา… มันจักได้เผชิญกับขุนพลจตุเทวอสุราทั้ง 4 ในทันที!”
““““โโโโโโโโโโโโโโอ้!?””””

เราจะจัดการผู้กล้า พรากเอาความหวังของมนุษยชาติไป และเปิดเผยตัวของงโยมิที่เคยเป็นความหวังของพวกมัน ในฐานะความสิ้นหวังของเผ่าพันธุ์มนุษย์แทน

นี่แหละ คือจุดประสงค์ของพวกเราในครั้งนี้

หลังจากนั้น คำปรารภของท่านจอมมารก็ยังดำเนินต่อไปอีกซักพัก และทั่วทั้งเมืองก็คึกคักกันใหญ่เลย

…ไม่น้า นี่ถ้าฉันทำพลาดไปจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย

“เช่นนั้น เราจะออกเดินทางในอีกชั่วโมงข้างหน้า จงไปปลุกขวัญกำลังใจของตัวเองเข้าเถอะ”
“……รับทราบ……”
“ค- ครับ! จะพยายามอย่างเต็มที่เลยครับ…”
“อยากอุ่นเครื่องหน่อยมั้ย?”
“เราจะลับดาบก่อนน่ะ”

อีก 1 ชั่วโมง ก่อนที่พวกเราขุนพลจตุเทวอสุราจะเริ่มดำเนินแผนการกำจัดผู้กล้า

พวกเรา 4 คนก็กำลังรวบรวมสมาธิกันด้วยวิธีของตัวเอง

คุณเกรย์กำลังฝึกกล้ามเนื้อ

ซากุระคุงก็ควบคุมเวทมนตร์อยู่

ฉันออกกำลังกายอุ่นเครื่อง แล้วก็จะดื่มเลือดซักหน่อย

ส่วนโยมิก็รักษาสภาพดาบ กับทำอิมเมจเทรนนิ่งไปด้วย

“ครั้งนี้เราจะใช้เล่มนี้ด้วยน่ะ ก็เลยต้องเอามาขัดให้เรียบร้อยซะก่อน”
“นั่น ‘ดาบแห่งจุดจบ อาริอุส’ เหรอ? เธอฝึกวิชาสองดาบได้เรียบร้อยแล้วสินะ?”
“อื้อ เราฝึกจนคล่องแล้วล่ะ จะได้ให้เด็กคนนี้ได้ออกมาโลดแล่นซักหน่อย”

โยมิเป็นนักดาบที่แข็งแกร่งที่สุดในกองทัพจอมมาร แล้วก็ยังเป็นคนเดียวที่ถือครองสมบัติศักดิ์สิทธิ์ 2 ชิ้นด้วย

เอาจริงๆ ฉันยังไม่ค่อยได้เห็นเธอใช้ทั้ง ‘ดาบมาร ไดอาส’ กับ ‘ดาบแห่งจุดจบ อาริอุส’ มาใช้วิชาสองดาบเท่าไหร่เลย

ฉันรู้ว่าเธอต้องฝึกพิเศษ แต่เธอบอกว่าเธอจะไม่มีสมาธิพอมีคนอื่นอยู่รอบๆ เพราะงั้น ระหว่างที่เธอฝึกพิเศษอยู่ ฉันก็เลยต้องคอยอยู่ห่างๆ จากเธอให้มากที่สุดเท่าที่ทำได้

“อือ คิดว่าน่าจะแบบนี้ก็พอแล้วมั้ง เอาล่ะ…”

พอเธอพูดมาแบบนั้น โยมิก็นั่งพิงกับเสา และหลับตาลง

เธอไม่ได้หลับนะ แต่กำลังฝึกอยู่ในจิตนาการต่างหาก เป็นวิธีในการรวบรวมสมาธิของเธอ ที่จะจิตนาการรูปแบบการเคลื่อนไหวมากมายของศัตรู แล้วก็คิดว่าตัวเองจะเคลื่อนไหวยังไงในสถานการณ์แบบนั้น

“เอาล่ะๆ ฉันก็เอาด้วยละกัน… ฮึบ”

ฉันเปิดกระเป๋าที่เอามาด้วย แล้วหยิบถุงถ่ายเลือดออกมา

เสียบหลอดเข้าไป แล้วก็ดูดอย่างแรง อื้ม เลือดกรุ๊ป O เนี่ยอร่อยจริงๆ นั่นแหละ แถมที่สำคัญ ฉันตื่นเต้นกับวันนี้ ก็เลยเอาเลือด Rh ลบมาด้วย

เป็นเลือดกรุ๊ปหายาก ก็เลยทั้งแพงทั้งมีน้อยเลย ดูสิ ขนาดท่านจอมมารยังแอบเหลือบมองมาทางนี้ด้วยสีหน้าอิจฉาหน่อยๆ ด้วย แต่ฉันไม่แบ่งให้หรอกนะคะ ก็มันแพงนี่นา

แวมไพร์หลายๆ คนจะชอบเลือดกรุ๊ป AB กัน แต่สำหรับฉันก็ต้องนี่แหละ เพราะมันหวานดียังไงล่ะ

พอฉันดูดหมดถุงแล้วก็ยืนขึ้นเพื่อจะอุ่นเครื่องต่อ โยมิก็เงยหน้าขึ้นมาพอดี

ในตอนที่ฉันคิดอยู่ว่าทำไมเธอถึงสีหน้าปั้นยากขึ้นมาแบบนั้น เธอก็กอดอกและเริ่มจะครางเสียงต่ำๆ ออกมาจากลำคอ และไม่นาน เธอก็ทำสีหน้าเมื่อกับมีความคิดบางอย่างแวบขึ้นมาพอดี

“นี่ ลีน เธอมีมีดสั้นอยู่หรือเปล่า?”
“มีดสั้น? อะ นี่ไง”

มีดเล่มนี้ ท่านจอมมารมอบให้ฉันมาตั้งนานแล้วล่ะ

แต่เพราะฉันสู้แบบมือเปล่าไม่ใช่อาวุธ ก็เลยไม่ค่อยได้หยิบมันออกมาใช้เลย แต่ฉันก็พกเอาไว้เป็นเครื่องรางอยู่ตลอดนะ

“อันนี้พอใช้ได้หรือเปล่า”
“ขอบใจนะ เอาล่ะ…”

โยมิเอื้อมมือมาคว้ามีดสั้นไป ก่อนจะรวบผมยาวของเธอ

ก่อนจะทาบมีดสั้นไว้ระดับคอ แล้วก็เตรียมจะเฉือนผมของตัวเอง…

“เดี๋ยวๆ! เดี๋ยวๆๆๆ!! นั่นเธอกำลังพยายามจะทำอะไรน่ะ!?”
“เอ๊ะ? เปล่าหนิ ก็พอมาคิดๆ ดูแล้ว ผมยาวๆ มันจะเกะกะเวลาใช้ดาบนี่ ก็เลยจะตัดมันออกน่ะ”
“ไม่ได้น้า! ไม่ได้! ไม่ได้เด็ดขาดเลย! ถ้าเอามีดสั้นตัดแบบนั้น ปลายผมมันก็ขาดรุ่งริ่งหมดสิ! เธอเป็นเด็กผู้หญิงนะ!?”
“ก็ ตอนนี้น่ะมันก็ใช่ แต่ว่า… ในสงคราม เพศมันไม่เกี่ยวกันนี่นา?”
“ไม่ใช่ในสงคราม!? คิดถึงเรื่องในชีวิตประจำวันซะด้วยซี่! โธ่…!”

ลืมไปเลยว่าเด็กคนนี้ห้าวขนาดไหนน่ะ!

ทั้งจอมมารทั้งคนอื่นๆ ก็ยังอึ้งกับการกระทำที่เกินไปของเธอเลย

“ถ้างั้น เราควรทำยังไงดีล่ะ”
“สรุปง่ายๆ เลยนะ! แค่มัดก็จบแล้ว!”
“……อ๊ะ ทำไมถึงคิดไม่ออกนะ”

เอาจริงเหรอเนี่ย

เป็นคนสวยเสียของอะไรแบบนี้ ทั้งๆ ที่เธอดูดีทั้งใบหน้า เส้นผม หน้าอก แต่กลับไม่รู้ตัวเลยหรือไงกัน

ถึงฉันจะตกหลุมรักกับเรื่องน่าสงสารแบบนี้ของเธอก็เถอะ แต่อย่างที่คิดเลยนะว่าเซนเซอร์หญิงสาวของฉันไม่มีทางให้ฉันยอมอยู่เงียบกับการที่ทำกับเส้นผมนุ่มสลวยดุจเส้นไหมอย่างทิ้งขว้างแบบนี้เด็ดขาดเลย

“………อ่า โยมิ แม้นว่าจะเป็นไปดังที่เราคิดก็ตามที แต่เจ้าอย่าได้ทิ้งขว้างการดูแลเส้นผมของตัวเองอย่างนั้นสิ หากว่าหมายเลข 2 ของกองทัพจอมมารดูมีภาพลักษณ์ไม่ดีไม่งามแล้วล่ะก็ เจ้าจะมองหน้าเหล่าผู้ใต้บัญชาไม่ติดเอาได้ รอสักประเดี๋ยวก่อนแล้วกัน วีเนลกำลังไปเอาที่มัดผมมาอยู่”
“…ถ้าท่านจอมมารว่าแบบนั้นล่ะก็”

หลังจากนั้นซักพัก คุณวีเนลก็เอายางรัดผมมาพร้อมกับสีหน้าแปลกๆ และ 15 นาทีก่อนการออกเดินทาง ปฏิบัติการทำผมให้โยมิก็เริ่มต้นขึ้น

“…นี่ ลีน ยังไม่เสร็จอีกเหรอ?”
“ข- ขอเวลาอีกเดี๋ยวนึงนะ!? ใกล้จะเสร็จแล้วล่ะ! อีกแป๊บเดียวจริงๆ! อีกทีเดียว! ขอลองอีกทรงเดียวก็เสร็จแล้วล่ะ!”
“คือ เราได้ยินเธอว่าแบบนั้นมา 4 ครั้งแล้วนะ…”

เริ่มมาแล้ว 20 นาที ฉันก็ใช้สติสมาธิทั้งหมด จมดิ่งลงไปกับการเล่นกับผมของโยมิเลย

อ๊าาาาา! สนุกจัง! น่ารักมากเลย! เป็นวัตถุดิบที่ดีสุดๆ ไปเลย!

ตอนแรกฉันก็แค่ผูกเป็นผมหางม้านะ

แต่ พอเห็นโยมิในผมหางม้าแล้ว ซึ่งฉันไม่เคยเห็นเธอมัดผมมาก่อน มันก็เหมือนไปจุดความรู้สึกเดียวกับตอนอายุ 13 ตอนที่หลงรักโยมิยังไงยังงั้นเลย

ทรงมัดครึ่งศีรษะ, มัดบัน, ทวินเทล แล้วก็ทรงอื่นๆ ที่ฉันขุดออกมาจากความทรงจำของตัวเองที่ดูจะเข้ากับผมยาวประบ่าของโยมิ แล้วก็ลองทำมันอย่างเอาจริงเอาจังเลย

แย่เลยน้า! สนุกจัง! แถมน่ารักกว่าที่คิดไว้ตั้ง 15 เท่าเลยล่ะ!!

“…โอ้ย ลีน”

จะทำทรงไหนต่อดีน้า!? อืม ตัดสินใจไม่ถูกเลย…

“ลีน เราเรียกเธออยู่นะ”

จริงสิ! ทรงผมโปรดของเราเมื่อชาติที่แล้วไง! ต้องเข้ากับเธอมากแน่ๆ…

“ลีน! ไม่ได้ยินหรือไงฮะ! ยัยบ้า!”
“เอ๋!?… อ๊ะ ฉันกำลังทำอะไรอยู่น่ะ!?”
“ได้สติกลับมาแล้วสินะ…”
“……อีกแล้วเรอะ ……ลีน……”
“อ- อะฮะฮะ… สมกับที่เป็นคุณลีนเลยนะครับ…”

แย่ล่ะสิ ดูเหมือนสติจะหลุดลอยไปนานเลย

ขนาดเรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนเลยด้วยสิ น่ากลัวจริงๆ เลย ความโมเอะของทรงผมน่ะ

“นี่ ลีน ตอนนี้ดีแล้วใช่มั้ย?”
“ด- เดี๋ยวก่อนนะ ขอลองอีกทรงเดียว ทรงสุดท้ายแล้วจริงๆ”
“ธ- เธอ ยังจะทำมันอยู่อีกจริงๆ เหรอเนี่ย…?”

ทรงผมสุดท้าย ทรงที่ฉันชอบที่สุดด้วยความเป็นโอตาคุหน่อยๆ ของตัวเอง

“…เอาล่ะ เรียบร้อย”

“…โห น่ารักไม่เบาเลยนี่ ดูสมกับโยมิมากจริงๆ”
“ด- ดูดีมากๆ เลยครับ คุณโยมิ…!”
“งั้นเหรอคะ? เราไม่รู้เรื่องนั้นเท่าไหร่เลย”

ทรงผมโปรดของฉันเอง

ทรงหางม้ามัดข้าง

รูปแบบหนึ่งของทรงหางม้าที่ผมจะรวมมัดอยู่ข้างหนึ่งของศีรษะแทน

…เป็นทรงผมที่สุดยอดที่สุดเลย

จะตัวละครหญิงผมสีฟ้ามัดข้าง หรือผมสีดำมัดข้าง ส่วนใหญ่ก็เป็นตัวอวยของฉันทั้งนั้นเลย

และเด็กผู้หญิงที่ฉันรักอยู่ในตอนนี้ก็กำลังทำทรงผมที่ยอดเยี่ยมที่สุดด้วย…

“ท่านเทพชั่วร้าย ขอบพระคุณมากนะคะ… ฟู่ว…”
“ลีน!?”

รู้ตัวอีกที ฉันก็ทรุดลงกับพื้นแล้ว

น่ารักมากจนทำเอาสติหลุดลอยไปเลย แต่ฉันก็ไม่เสียใจหรอก

ฉันไม่สนอะไรอีกแล้วล่ะ ฉันจะให้โยมิทำผมมัดข้างทุกวันหลังจากนี้เลย ลาก่อนนะ สติของฉัน…

“แล้วเมื่อไหร่พวกเจ้าจะไปกันเสียทีฮะ!! พวกเจ้าควรจะไปกันตั้งแต่ 30 นาทีก่อนแล้ว!! โอ้ย!! กลับมาได้แล้ว!! เจ้าเด็กโง่!! ตื่นเดี๋ยวนี้!! ตื่นได้แล้ว!!”

TN: วันๆ ของพวกมารก็งี้แหละ 555
ป.ล. เรื่องที่ลีนชอบทรงนี้เนี่ย รสนิยมอาจารย์ผู้แต่งล้วนๆ ครับ

ขอแปะ Discord สำหรับแจ้งเตือนนิยาย กับมุมพูดคุยกันไว้ตรงนี้ด้วยนะครับ ใครสนใจก็แวะมาได้นะ ^^
https://discord.gg/Fm9NsqeH2r