“ถ้าอย่างนั้น… ก่อนที่พวกเราจะเริ่มสู้กัน คงต้องขยายพื้นที่กันซักหน่อยนะ เอาล่ะ”

ท่านฟลูเรเทียดีดนิ้ว 1 ครั้ง… แล้วในตอนนั้น พวกเราก็ถูกขังอยู่ในที่ว่างที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน

“อะไรน่ะ…!?”
“นี่มัน!?”
“นี่ก็คือบาเรียพื้นที่ว่างที่ดิฉันสร้างขึ้นมาที่นี่ยังไงล่ะ ตอนแรกพื้นที่มันแคบเกินไปหน่อย ดิฉันก็เลยยืดพื้นที่ออก แบบนี้ แสงจันทร์ก็ยังส่องลงมาได้ตามปกติ เพราะงั้น พวกเธอคงจะไม่บ่นอะไรนะ?”

คนคนนี้… รู้ว่าฉันเป็นแวมไพร์ด้วยสินะ

คืนนี้เป็นคืนจันทร์เสี้ยว สเตตัสเพิ่มขึ้นได้ 2 เท่า… อาจจะน้อยไปนิดนะเนี่ย

ถ้าเป็นคืนจันทร์เพ็ญล่ะก็ ไม่มีทางแพ้แน่

ฉันใช้ความสามารถของ ‘เนตรสวรรค์ อารุส’ เพื่อส่องดูสเตตัสของท่านฟลูเรเทีย

ฟลูเรเทีย, มนุษย์มังกรโบราณ Lv 204

คลาส (อาชีพ) : เทพแห่งการคุ้มครอง

สถานะ : สมบูรณ์

ความแข็งแกร่ง: 42,150

การป้องกัน: 32,540

พลังเวท: 43,870

การป้องกันเวท: 19,820

ความเร็ว: 22,410

เวทมนตร์: เวทคุ้มครอง

ถ้ามองคร่าวๆ แค่เลขสเตตัสล่ะก็ ท่านฟลูเรเทียก็จะอยู่ในระดับประมาณโยมิหรือคุณเกรย์เลย

ก็ ถ้าเทียบกับ 2 คนนั้นแล้ว ก็แข็งแกร่งเลยล่ะ

…นั่นคือถ้าดูแค่เลขสเตตัสนะ

“เฮ่… [เทพแห่งการคุ้มครอง]… อาชีพในซีรีส์เทพงั้นเหรอ!? แถม เลเวล 204 นั่นอีก!?”
“อาระ~? ทำไมถึงได้-… อ้อ เธอมีเนตรสวรรค์ อารุสอยู่สินะ? เจ้านั่นน่ะ ดิฉันเองก็เคยใช้มันมาก่อนล่ะนะ”

จริงจังใช่มั้ยเนี่ย!?

อาชีพในซีรีส์เทพคืออาชีพในสายที่แข็งแกร่งที่สุดที่จะถูกมอบให้กับ ‘ผู้เชี่ยวชาญในอาชีพนั้นที่สุด จนเข้าถึงแก่นแท้ของพลัง’ และหากสู้ดีๆ แล้ว อาชีพในซีรีส์เทพสามารถงัดกับอาชีพผู้กล้าหรือจอมมารได้อย่างสูสีเลยด้วยซ้ำ

เพราะมันถูกมอบให้ผู้ที่ชำนาญที่สุดเท่านั้น จึงไม่มีทางที่ใครจะถือครองอาชีพซีรีส์เทพเดียวกันมากกว่า 1 คนได้ กล่าวคือ ผู้ที่อยู่ตรงหน้าของพวกเราในตอนนี้คือสัตว์ประหลาดที่เวทคุ้มครองของซากุระคุงก็เทียบเธอคนนี้ไม่คิดฝุ่นเลย

“เอาล่ะๆ… งั้นเราก็มาสนุกกันดีกว่า ฮุฮุฮุ เลือดของดิฉันไม่ได้เดือดพล่านแบบนี้มานานแล้วนะเนี่ย แน่นอนว่าดิฉันจะไม่ออมมือให้พวกเธอเลย ตกลงมั้ย?”
“ตามนั้นเลยค่ะ… {เทมเพสต์แลนซ์ [size=10pt](หอกใหญ่วายุคลั่ง)[/size]} !”

ขั้นแรก ก็ต้องทดลองดูก่อนล่ะนะ

ว่าเวทมนตร์มันใช้ไม่ได้ผลกับเธอคนนั้นจริงๆ หรือเปล่า

“โอ้โห…! อันตรายไม่เบาเลยนะเนี่ย”

ท่านฟลูเรเทียเบี่ยงตัวหลบเวทมนตร์ของฉันไปแลบเฉียดฉิว

……

หลบ?

ไหนว่าเวทมนตร์ใช้กับเธอไม่ได้ผลไง… แล้วทำไมถึง?

“…นี่ ลีน เวทมนตร์น่าจะใช้กับเธอคนนั้นไม่ได้ผลไม่ใช่เหรอ?”
“น่าจะเป็นแบบนั้นนี่นา… ไม่มีทางที่ท่านจอมมารจะโกหกพวกเราหรอก หรือว่าจะมีเงื่อนไขอะไรบางอย่างที่ทำให้เธอยกเลิกเวทมนตร์ได้หรือเปล่า?”
“ฮุฮุฮุ เมื่อกี้คงกำลังคิดกันอยู่ว่า ‘เธอคนนั้นจะหลบเวทโจมตีทำไมทั้งๆ ที่เวทมนตร์น่าจะใช้กับเธอไม่ได้ผล’ หรืออะไรแบบนั้นสินะ?”

แม่นหยั่งกับตาเห็น

“ไม่ใช่ว่าฉันทำให้เวทมนตร์ไม่มีผลกับตัวเองหรอกนะ ดิฉันเพียงแค่ลบล้างเวทมนตร์ก็เท่านั้นเอง”

………??

ลบล้างเวทมนตร์?

“ฟังแล้วคงจะงงกันล่ะสิ …งั้นจะเฉลยให้ก็แล้วกันนะ {เวิร์ล ทริป (บาเรียต่างมิติ)}”

ทันทีที่ท่านฟลูเรเทียพึมพำชื่อของเวทนั่นออกมา

กรึก… ฉันก็ได้ยินเสียงนั่นดังขึ้นมา

และ ผ่านไปไม่นาน…

………

“…ไม่เห็นมีอะไรเกิดขึ้นเลยนี่คะ”
“อาระ~ คิดแบบนั้นกันอยู่เหรอ?… ฮุฮุฮุ นี่เวทที่ดิฉันร่ายล้มเหลวหรือเปล่าน้า?”

ท่านฟลูเรเทียพูดออกมาแบบนั้น แล้วก็หัวเราะไม่หยุดเลย แต่นั่นยังไม่ใช่ประเด็นที่ต้องสนใจตอนนี้

ตั้งแต่ที่เธอคนนั้นพึมพำอะไรซักอย่างที่ฟังดูอันตรายว่า {บาเรียต่างมิติ} ออกมา แสดงว่าต้องมีอะไรซักอย่างเกิดขึ้นแล้วแน่นอน

“…โยมิ ฉันว่าลุยกันก่อนจะมีอะไรถูกติดตั้งเพิ่มไปมากกว่านี้ดีกว่า ใช้เวทเสริมแกร่งทางกายภาพเลย… เดี๋ยวเอาเวทฉันเป็นสัญญาณเริ่มก็แล้วกันนะ”
“เข้าใจแล้ว!”

งั้น จะเอาล่ะนะ!

“{ธันเดอร์ฟาแลงซ์ (หมู่หอกอัสนี)} !”

ฉันสร้างหอกสายฟ้าหลายสิบเล่มขึ้นมารอบตัว-… อาเระ?

“…เวทมนตร์ไม่ทำงานเหรอ?”

ฉันทำพลาดเหรอ? บ้าน่า

นี่เป็นเวทที่ฉันเคยใช้มาหลายครั้งแล้วด้วยซ้ำ จะมาทำเรื่องผิดพลาดขั้นพื้นฐานแบบนี้เนี่ยนะ

จะว่าไป ตั้งแต่แรก ตอนที่ฉันจะสั่งใช้เวทมนตร์ ก็ไม่รู้สึกถึงพลังเวทวิ่งไปรอบๆ ตัวเลยซักนิดเลยแฮะ นี่อะไรกันน่ะ?

………ไม่จริงน่า!?

“โยมิ บางที เวทเสริมแกร่งทางกายภาพก็…!”
“อุ- อือ… ใช้ไม่ได้เลย… แบบนี้มันเป็นไปได้ด้วยเหรอ…”
“อาระอาระ~ แย่แล้วสิ~ ทำไมถึงใช้เวทมนตร์ไม่ได้กันน้า~?”
“ท่านฟลูเรเทียคะ! นี่ไม่ใช่ว่า…!?”
“ใช่หรือเปล่านะ? บาเรียที่สุดยอดที่สุดของดิฉัน {เวิร์ล ทริป (บาเรียต่างมิติ)} น่ะ ต่างจากเวทคุ้มครองทั่วไปนะ พลังของมันก้าวข้ามขอบเขตของเวทคุ้มครองไปไกลพอสมควรเลย …พูดง่ายๆ ภายในบาเรียนี้ จะเป็นเหมือนโลกอีกใบนึงที่แยกจากโลกภายนอกอย่างสิ้นเชิงยังไงล่ะ”

ในฐานะคนที่เกิดมาจากโลกอีกใบนึงแล้ว ฉันรู้เลยว่านี่ไม่ใช่เรื่องเล่นๆ ซะแล้ว

“ในโลกอื่น กฎที่มีอยู่ก็จะต่างออกไปจากโลกที่พวกเราอาศัยอยู่ โดยทั่วๆ ไปก็เหมือนกัน ยกเว้นแค่ข้อเดียว อย่างโลกใบนี้ที่เราอยู่ กฏที่ต่างออกไปเพียงข้อเดียวก็คือ ‘สลายเวทมนตร์ทุกรูปแบบ ยกเว้นเวทคุ้มครอง’ นั่นเอง”

…อะไรล่ะนั่น!?

หรือก็คือ ในบาเรียนี้ หรือในต่างโลกนี่น่ะ เราไม่สามารถใช้เวทมนตร์อะไรได้เลยงั้นเหรอ?

คนคนนี้น่ะ ไม่ใช่ว่า ‘เวทมนตร์ใช้ไม่ได้ผล’ หรอก… เป็นคนที่สามารถ ‘ผนึกเวทมนตร์ได้’ ต่างหาก!

“[แม่ทัพทลายดินแดน]… ตอนแรกฉันก็สงสัยอยู่ว่ามันหมายความว่ายังไง ที่แท้ก็เป็นแบบนี้เองสินะคะ”

ทลายขอบเขตดินแดนของโลก ไปสู่อีกมิติหนึ่งงั้นเหรอ… จำกัดกฎเกณฑ์เพื่อสร้างประโยชน์ให้ตัวเอง สมชื่อ [แม่ทัพทลายดินแดน] เลย

เธอคนนี้เป็นศัตรูตามธรรมชาติของจอมเวททุกคนเลย

“เมื่อก่อนนี้ ดิฉันเคยถูกเรียกด้วยอีกชื่อหนึ่งว่า ‘ผู้สังหารจอมเวท’ เลยนะ และเพื่อจะได้ไม่ไปกวนการใช้เวทมนตร์ของพวกเด็กๆ มารคนอื่นๆ ดิฉันเลยจะหุ้มบาเรียนี่ไว้แค่รอบร่างกายของตัวเองน่ะ เพราะงั้น เลยมีข่าวลือกระจายไปว่าเวทมนตร์ใช้ไม่ได้ผลกับดิฉัน ก็เท่านั้นเอง”

งั้น มันก็ไม่ใช่อะไรเลย นอกจากฝันร้าย ที่จะต้องสู้กับคนที่สเตตัสสูงขนาดนี้ ทั้งๆ ที่ไม่มีเวทมนตร์ช่วยเนี่ยนะ

“ล- ลีน เอาไงดีล่ะ? เข้าไปฟันเลยดีมั้ย?”
“…ใจเย็นก่อน มาคิดๆ ดูแล้ว คุณสมบัติของสมบัติศักดิ์สิทธิ์ยังอยู่นี่นา โยมิสู้ตามปกติได้เลย เดี๋ยวฉันคอยสนับสนุนเธอด้วยอารุสเอง”
“เข้าใจแล้ว!”

ถ้าฉันใช้ความสามารถในการ ‘ส่องอนาคต’ กับ ‘ส่องจิตใจ’ ของ ‘เนตรสวรรค์ อารุส’ ก็น่าจะช่วยให้ฉันพอยื้อได้ระยะนึงในช่วงที่ไม่มีการอวยพรจากดวงจันทร์นะ

“ตัดสินใจแผนการกันเสร็จหรือยัง? …งั้นก็ จะเริ่มแล้วนะ”

ทันทีที่พูดออกมาแบบนั้น ท่านฟลูเรเทียก็ปรากฏตัวต่อหน้าฉันในพริบตานั้นเลย ก่อนจะซัดมือแทงเข้ากลางลำตัว จนเลือดไหลพุ่งออกมาจากแผลเลย…

“…อุหวา!?”

จากที่เห็นภาพในอนาคต ฉันเลยรีบถอยมาสุดตัวเลย

แวบเดียวหลังจากนั้น ท่านฟลูเรเทียที่เข้าประชิดตัวในพริบตาก็แทงมือของเธอเข้าไปตรงจุดที่ฉันยืนอยู่เมื่อ 2 วินาทีก่อนจะถอยออกมาเลย

“หืม… ถึงฉันจะบอกว่านั่นคือสมบัติศักดิ์สิทธิ์ที่ฉันเคยใช้มาก่อนก็เถอะ แต่ก็น่ารำคาญจริงๆ เลยนะ เนตรสวรรค์ อารุสเนี่ย… ถ้าฉันชนะการต่อสู้ครั้งนี้ ดิฉันขอเจ้านั่นคืนได้หรือเปล่า?”
“ต้องขออภัยด้วย ค่ะ!”

แม้การก้าวเท้าของฉันยังไม่ทันแตะพื้นเต็มเท้าดีเลย แต่ฉันก็ถอยหนี และหลบการไล่ล่าของเธอมาจนได้

แล้ว จากการใช้ประโยชน์จากช่วงเวลาเล็กๆ ตรงนี้ โยมิก็อ้อมไปอยู่ข้างหลังท่านฟลูเรเทียเรียบร้อย

แล้วก็ชักไดอาสออกมา ตั้งท่า…

“{เคาน์เตอร์บาเรีย (บาเรียสวนกลับ)}”
“อึก!? กะ…”

…นี่มัน!?

“โยมิ ไม่ได้นะ! ถอยเร็ว!”
“!…… ฟู่ว”

เซฟ… ถ้าไม่มีส่องอนาคตนี่ล่ะก็ แขนของโยมิต้องขาดไปแล้วแน่นอนเลย…

“อาระอาระ~ เมื่อกี้มีโอกาสแล้วแท้ๆ นะ แต่ว่า การสนับสนุนของลีนจังนี่รับมือยากเหมือนกันนะเนี่ย การร่วมมือกับโยมิจังยังเข้าคู่กันยอดเยี่ยมเลยด้วย… ให้ตายสิ”

ขอบคุณสำหรับเรื่องนั้นนะคะ

ฉันกับโยมิเป็นเพื่อนกันนะ

“นี่ถ้าการอวยพรของดวงจันทร์ทำงานขึ้นมา ดิฉันจะยิ่งรับมือยากขึ้นไปอีกแน่ๆ… ช่วยไม่ได้ คงต้องจัดการลีนจังซะก่อนสินะ”
“อึก ไม่ปล่อยให้ทำได้หรอก!”

ทันใดนั้น โยมิก็กระชับไดอาสในมือไว้แน่น

จากที่ส่องอนาคตดู… ไม่ไหว ท่านฟลูเรเทียหลบได้สบายๆ เลย

แถมตอนนี้จะใช้โทรจิตบอกทิศให้โยมิก็ไม่ได้ด้วย ตะโกนไป ท่านฟลูเรเทียก็ได้ยินอีก!

สุดท้าย ดาบของโยมิก็ฟันไม่โดน และท่านฟลูเรเทียก็หลบดาบนั่นแบบสบายๆ

“หนอย…!”
“ฮุฮุฮุ… งั้น คงต้องรีบจัดการลีนจังให้เรียบร้อยโดยเร็วซะแล้วล่ะ โยมิจังเล่นกับเจ้านี่ไปก่อนแล้วก็กันนะ {รีลีส (ปลดปล่อย)}”

แค่ท่านฟลูเรเทียพึมพำออกมา ก็มีบาเรียขนาดใหญ่โผล่ขึ้นมาใกล้ๆ กับโยมิ… ข้างในนั่นมีสัตว์อสูรรูปร่างคล้ายเสือตัวใหญ่โผล่ออกมาด้วย

“น-… นี่ อะไรน่ะ…!?”
“ไม้ตายท่านึงของดิฉันเอง… ดิฉันสามารถผนึกของต่างๆ ไว้ในเวทคุ้มครอง ก่อนจะย่อขนาดผนึกเอาไว้ให้เล็กจนมองไม่เห็นเลย และเก็บพวกมันเอาไว้แบบนี้ไง… ลำบากไม่น้อยเลยนะกว่าจะจับเจ้านี่ได้… พยายามให้เต็มที่เพื่อชนะมันให้ได้ล่ะ ตกลงมั้ย? ถ้าเธอใกล้จะตายแล้ว เดี๋ยวดิฉันไปช่วยเธอเอง”
“ด- เดี๋ยวค่ะ… อุหวาาา!?”

…ซวยแล้ว

…ซวยแล้ว ซวยแล้ว ซวยแล้ว!

โดนจับแยกกับโยมิซะแล้ว!?

“เอาล่ะ… เหลือกันแค่ตัวต่อตัวแล้วนะ ลีนจัง เธอจะทนจนกว่าการอวยพรจากดวงจันทร์จะทำงานได้หรือเปล่านะ?”

พูดแบบนั้นแล้ว หน้าของท่านฟลูเรเทียก็ดูชั่วร้ายเหมือนปีศาจเลย ทั้งๆ ที่ท่านเป็นมนุษย์มังกรแท้ๆ