ตอนที่ 30 นักสืบผู้โดดเดี่ยวและลิลลี่แห่งแสง

『 ฮ่าๆ ราเม็งแมน…!! ราเม็งแมนเนี่ยนะ…!! 』

ลิลลี่นึกถึงภาพตามแล้วหัวเราะไม่หยุด เสียงหัวเราะของเธอทำให้อายากะต้องหยุดอ่านไปชั่วขณะ…ในตอนนั้นเอง ผมก็อดไม่ได้ที่จะถามอายากะ….

[ นี่เรย์…ฉันรู้สึกเหมือนโดนล้อตลอดเวลาเลยนะ นี่เธออ่านตามที่เขียนจริงๆเหรอ? ]

อายากะตอบกลับด้วยท่าทีที่ไม่สนใจนัก

『 ใช่ๆ ฉันอ่านตามที่ส่งมาให้นั่นแหละ รุยจะดูมั้ย? 』

[ ไม่ต้องหรอก ]

อายากะไม่น่าโกหกเรื่องแบบนี้….คงจะเป็นเรื่องจริงแหละ…แสดงว่าทั้งหมดเมื่อกี้เป็นการล้อจากพวกคนดู…ไม่ใช่ว่าไม่ดีหรอกนะ ถ้ามันคือการแสดงออกถึงความรัก ผมก็ยอมโดนเรียกว่าราเม็งแมนได้นะ

…และในที่สุด ลิลลี่ก็หยุดหัวเราะแล้ว เสียงหัวเราะของเธอเริ่มเบาลง อายากะจึงกลับมาอ่านจดหมายต่อ

『 ” ฉันเป็นนักเรียนมัธยมต้น และในวันวาเลนไทน์ปีนี้ มีเด็กผู้หญิงที่ฉันแทบไม่ได้คุยด้วยเลยมอบคุกกี้ทำเองให้ฉัน ตั้งแต่นั้นมา ฉันก็หยุดคิดเรื่องของเธอไม่ได้เลย นี่แสดงว่าเธอสนใจฉันใช่มั้ย? ถ้าใช่ ฉันควรสารภาพรักดีมั้ย? ” 』

[ … ]

มาแล้วคำถามนี้…ถึงจะปวดใจที่ต้องตอบแบบจริงจังให้เด็กมัธยมต้นก็เถอะ แต่ถ้าให้เขาเข้าใจผิดต่อไปก็คงจะแย่กว่า…ผมต้องเป็นคนบอกเขาเอง…!!

『 ฉันคิดว่าเธอน่าจะมีใจให้นะ เพราะฉะนั้นควรจะสารภาพรักไปเร็วๆเลยดีกว่า…แล้วรุยล่ะ คิดยังไง? 』

[ เรย์…เธอพูดจริงเหรอ? ฉันคิดว่าเธอไม่น่ามีใจให้นะ แถมโอกาสเป็นไปได้สูงมากด้วย ]

『 เอ๋ ทำไมล่ะ!? 』

“ก็จริงนะ”

“น่าจะเป็นแค่คุกกี้ตามมารยาท”

“แต่คุกกี้ทำเองมันต้องมีความตั้งใจนะ”

“ฉันอยู่ทีมเรย์นะ”

คอมเมนต์เริ่มแบ่งเป็นสองฝ่าย ฝ่ายรุยและฝ่ายเรย์…โอ้ว…สุดยอด เริ่มเหมือนรายการโต้วาทีแล้ว

[ ถึงจดหมายจะไม่ได้อธิบายรายละเอียดมากนัก แต่ฉันคิดว่าเรื่องสำคัญอยู่ที่การได้รับคุกกี้ในวันวาเลนไทน์ วาเลนไทน์คือวันอะไร? ]

『 รู้แล้วล่ะ รุย! คือวันที่ให้ช็อกโกแลตไง! 』

[ ถูกต้อง ลิลลี่ วันวาเลนไทน์คือวันที่ให้ช็อกโกแลตกัน ]

“ไม่ได้ให้แค่ช็อกโกแลตไม่ใช่เหรอ?”

“มัฟฟินหรือคุกกี้ก็ให้ได้เหมือนกัน”

“บางคนก็ไม่ชอบช็อกโกแลตนี่นา!”

[ ฉันเข้าใจที่ทุกคนพูดนะ แต่ตอนนี้เรากำลังพูดถึงสิ่งที่เป็นธรรมเนียมทั่วไป…เพราะงั้นเราเลยต้องคิดว่าทำไมถึงเลือกให้คุกกี้แทนที่จะเป็นช็อกโกแลต ]

『 แล้วทำไมเด็กคนนั้นถึงเลือกให้คุกกี้ล่ะ รุย? 』

[ ฉันคิดว่าเด็กคนนั้นน่าจะถนัดทำขนม แล้วเธอคงคิดว่าการทำคุกกี้นั้นพิเศษกว่าการละลายช็อกโกแลตที่ซื้อแล้วมาทำเป็นขนมทำเองน่ะ ]

『 รุย…เธอจะไม่กลายเป็นศัตรูกับนักเรียนหญิงทั่วประเทศเหรอ? จะไหวมั้ยนั่น? 』

ผมเองก็รู้สึกว่าพูดอะไรผิดไปบ้าง แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่มีแฟนคลับผู้หญิงแล้วนี่นา…ที่สำคัญกว่าคือผมต้องแสดงความเป็นจริงให้เขาเห็น!! ผมเลยเร่งเครื่องเต็มที่แล้วบอกพวกเขาอย่างหนักแน่น

[…เพราะงั้นเธอเลยทำคุกกี้ไง ! แต่ใครที่เคยทำคุกกี้คงจะรู้ว่า คุกกี้ทำทีนึงได้เยอะมาก! แน่นอนว่าถ้าจะทำหลายรอบก็ใช้เวลานานอยู่! ]

“เอ๊ะ?”

“อืม”

“ทิศทางเปลี่ยนแล้ว”

“ไม่จริงหรอก…”

[ การที่เธอทำคุกกี้ได้เยอะความว่า เธอก็สามารถให้คนอื่นๆได้เยอะขึ้นด้วย…นั่นคือเหตุผลว่าทำไมเธอถึงให้คุกกี้กับนาย ซึ่งเป็นเพื่อนร่วมชั้นที่แทบไม่เคยคุยกันเลยไงล่ะ !! ]

“อ๊ากกกกกกกกกกกก!!!!”

“หยุดเถอะ!!!!!”

“มันเป็นอย่างนั้นเองเหรอ!!!”

“ฉันก็เคยเจอแบบนี้สมัยเรียน!! ไม่อยากรู้เลย!!”

คอมเมนต์ต่างโวยวาย แต่ผมก็ยังไม่หยุดแค่นั้น

[ อีกอย่าง ถ้าบอกแค่ว่าได้แค่ “คุกกี้” เท่านั้น แต่ของสำคัญอาจจะเป็นคุกกี้ช็อกโกแลต หรืออาจจะเป็นคุกกี้รูปน่ารักๆ ก็ได้!! ]

“อ๊ากกกกกกกกกก!!!!”

“พอเถอะ!!!”

“มันเกินไปแล้ว!!!”

“หยุดเถอะนะ!”

“พอแล้ว!!”

“หยุดเลยนะรุย! HPของคนถามหมดแล้ว!”

[ …เท่านี้แหละ เรย์ พอใจไหม? ]

『 อ่า…อืม พอใจนะ…แต่ฉันเริ่มเข้าใจแล้วว่าทำไมรุยถึงมีเพื่อนน้อย 』

[ เอ๋? ]

คำพูดของอายากะทำใจผมเจ็บจี๊ด ไม่ใช่ความรู้สึกหวานซึ้งอะไรเลย แต่เป็นความเจ็บปวด…ผมไม่มีเซนส์เรื่องแบบนี้จริงๆ เหรอ…?

『 เอาล่ะ แล้วจากคำตอบของรุย…ลิลลี่คิดยังไง? 』

อายากะหันไปถามลิลลี่ต่อ ผมคิดว่าคำตอบหลังจากที่พูดไปมันคงจะยากสำหรับลิลลี่…แต่หลังจากคิดสักครู่ ลิลลี่ก็พูดขึ้น

『 อืม…รุยอาจจะคิดถูกก็ได้นะ แต่…อย่างน้อย ฉันไม่คิดว่าเธอจะเกลียดนายหรอก ไม่ว่าจะทำคุกกี้เยอะแค่ไหนก็ไม่มีใครให้คนที่เกลียดหรอก! 』

เธอให้กำลังใจคนถามแบบนั้น แล้วลิลลี่ยังพูดต่อว่า…

『 เพราะฉะนั้น นายควรมีความมั่นใจนะ ฉันไม่รู้หรอกว่าเธอชอบนายจริงๆ ไหม…แต่ความสัมพันธ์มันเปลี่ยนแปลงได้! งั้นก่อนอื่นนายลองถามวิธีทำคุกกี้จากเธอดีมั้ย? 』

ลิลลี่ให้คำแนะนำกับคนถาม…ช่างเป็นคนดีอะไรเช่นนี้…..

“คำตอบที่สมบูรณ์แบบ”

“ลิลลี่ช่างใจดีจริงๆ”

“อยากให้ลิลลี่เปิดรายการปรึกษาจัง'”

“ฉันจะเป็นแฟนคลับลิลลี่!”

เมื่อเทียบกับคำตอบที่สมบูรณ์แบบของลิลลี่…ผม…ผม…

[……รู้สึกอายคำตอบตัวเองจัง ]

“5555”

“5555”

“สำนึกตัวแล้วเก่งมาก”

“เก่งจริงมั้ยเนี่ย?”

“แต่คำแนะนำของรุยก็ดีนะ”

“แต่ลิลลี่เป็นคนที่เข้าใจคนถามที่สุดนะ”

———

ไม่ได้บิดนะ แค่ติดนกไปหน่อย –