ตอนที่ 46 … ดูดีมั้ย? เหมาะกับฉันรึเปล่า?

[ อ่า…อืม! งั้นขอทำตามที่บอกแล้วกัน ขอโทษด้วยนะ! ]

การตอบด้วยจังหวะที่ช้ากว่าปกติ อายากะพูดก่อนจะรีบออกจากตรงนั้นไป ผมมองตามหลังเธอ แล้วหยิบไม้กวาดและที่ตักขยะจากตู้เก็บของ ทำความสะอาดเศษแก้วที่แตกกระจัดกระจาย พลางคิดถึงเรื่องอุบัติเหตุที่เพิ่งเกิดขึ้น

…ถึงอายากะจะเป็นคนทำแก้วแตกก็จริง แต่เป็นผมเองที่สั่งให้เธอถือไปล้าง และสายไฟที่เธอสะดุดก็เป็นของผมที่ใช้ชาร์จแล็ปท็อปไว้ เพราะงั้นถ้าจะว่ากันจริงๆ อุบัติเหตุครั้งนี้ก็คงเป็นความผิดของผม ผมคงต้องขอโทษเธอด้วยตอนเธออาบน้ำเสร็จแล้ว…

…หะ ? ตอนอายากะออกมา?…

…เดี๋ยวนะ ชุดของอายากะเปียกชุ่ม ผมเห็นกับตาเลย เธอคงจะใส่ชุดเดิมไม่ได้แน่ แถมยังต้องใช้เวลานานกว่าจะตากให้แห้ง… แล้วเธอจะทำยังไง?

ถ้าผมบอกให้เธออาบน้ำโดยไม่เตรียมชุดเปลี่ยนให้ก็เหมือนผมเป็นหมาป่าที่จ้องจะล่า… คงดูไม่ดีแน่ๆ

[ …! ]

เสียงน้ำจากห้องน้ำดังขึ้น แสดงว่าเธอเริ่มอาบน้ำแล้ว ผมต้องรีบหาเสื้อผ้าให้เธอ… เอ๊ะ… มีอะไรบ้างนะ? ให้เธอใส่ชุดนอนของผม หรือจะเป็นชุดวอร์มเก่าๆ สมัยเรียนดี…

[ …อ้อ ]

ระหว่างที่ผมมองหาเสื้อผ้า ผมเห็นเสื้อเชิ้ตสีขาวที่แขวนอยู่ในห้อง… ให้ใส่เสื้อเชิ้ตตัวเดียวหลังอาบน้ำเสร็จ…ในชีวิตไม่มีจริงหรอกที่ผู้หญิงจะดีใจที่ได้ใส่เสื้อของผู้ชายแบบนี้… แต่ว่าทำไม… ผมถึงถือเสื้อเชิ้ตไว้ในมือแล้วล่ะ?

[ เฮ้อ! ใจเย็นๆ สิเรา! แบบนี้ไม่รอดแน่ๆ! ]

ผมพยายามตั้งสติ ไม่ให้ความคิดว้าวุ่นเข้าครอบงำ แต่ผมเองก็ไม่รู้ว่าเธออยากใส่เสื้อผ้าแบบไหน…

[ งั้น… วางไว้หมดเลยดีมั้ย? ทั้งชุดนอน ชุดวอร์ม… กับเสื้อเชิ้ต ]

ผมเตรียมตัวเลือกให้เธอไว้สามอย่าง… ถือว่าใจดีสุดๆไปเลยใช่มั้ย?

[ …แล้วมันก็ดูไม่น่าแปลกอะไรนะ… อาจจะทำให้เธอไม่พอใจก็ได้ ]

แม้ว่าผมจะคิดแบบนั้น ผมก็ยังถือเสื้อเชิ้ตไว้ในมือ… หลังจากคิดอยู่นาน ผมก็ตัดสินใจวางเสื้อผ้าทั้งสามชุดพร้อมกับผ้าเช็ดตัวไว้ตรงหน้าประตูห้องน้ำ แล้วเรียกเธอจากข้างนอก

[ อายากะ! ฉันวางผ้าเช็ดตัวกับเสื้อผ้าไว้ตรงนี้นะ เอาไปใช้ได้เลย! ]

[ เอ่อ ขอบคุณนะ! ]

[ ไม่เป็นไร! ]

หลังจากนั้นขณะที่ผมจะออกจากตรงนั้น สายตาผมก็เหลือบไปเห็นตะกร้าผ้าที่ใส่เสื้อผ้าเปียกของอายากะไว้

[ …]

…ใจผมสั่นทันที ในนี้มีเสื้อผ้าที่อายากะเพิ่งถอดออกเมื่อกี้นี้… พวกชุดชั้นใน…ก็อยู่ในนี้ใช่มั้ย…

[ …ไม่ๆ แบบนี้ไม่ดีแน่ ผมต้องหยุดคิดแบบนี้แล้ว! ]

ผมตบหน้าตัวเองแรงๆ ให้หลุดจากความคิดบ้าๆ นั่น แล้วกลับไปเก็บกวาดห้องนั่งเล่นต่อ เศษแก้วเก็บเรียบร้อยแล้ว เดินเท้าเปล่าก็ปลอดภัย… แต่ในใจผมกลับไม่สงบเอาเสียเลย

[…หลังจากอายากะออกมา เราจะทำยังไงดีล่ะ? ]

ให้เธอกลับตอนนี้คงไม่ดีแน่ แต่ให้เธอนอนที่บ้านผมก็ไม่ไหว พรุ่งนี้ก็วันทำงาน ผมจะพักก็ได้แต่เธอคงมีธุระบ้าง…

[ อืม… คงต้องถามอายากะดูว่าเธอสะดวกมั้ย ]

ผมเลิกคิดมาก แล้วหันไปเก็บขยะที่เหลือ ฆ่าเวลาไปเรื่อยๆ กระทั่งเสียงน้ำก็หยุดลง และเสียงเปิดประตูห้องน้ำ… ทำไมใจผมถึงเต้นแรงขนาดนี้? คิดฟุ้งซ่านไปหมดแล้วเนี่ย

[ เฮ้อ… ]

ผมถอนหายใจ เปิดมือถือแล้วก็เลื่อนหน้าจอไปเรื่อยๆ พยายามฆ่าเวลา จนได้ยินเสียงฝีเท้าของอายากะเข้ามาใกล้ แล้วเธอก็หยุดยืนอยู่ตรงหน้าผม เสียงเธอเบาๆ ดังขึ้น

[ ขอบคุณนะ รุย ]

[ อ่า ไม่เป็นไรเลย ต้องขอโทษด้วยซ้ำที่─── ]

ขณะที่ผมเงยหน้าจากมือถือผมก็ได้เห็นภาพนั้น

[ .. เอ่อ…ว่าไง… ดูดีมั้ย? เหมาะกับฉันรึเปล่า? ]

อายากะยืนอยู่ตรงหน้า ในสภาพสวมแค่เสื้อเชิ้ตตัวเดียว ผิวแก้มแดงระเรื่อ เธอจับชายเสื้อเชิ้ตไว้เหมือนเป็นกระโปรง ยืนโชว์เรียวขาขาวๆ อยู่ตรงหน้าผม

แกไม่รอดแน่