[เอ๋ 3 วัน? ไม่เร็วไปหน่อยหรอครับ]

[อ่า ผมก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน ขอโทษที]

ชิโอซาวะซังประสานมือและขอโทษ…. ก็หนักใจนิดหน่อยที่เขาขอโทษแบบนั้น แต่เราจะทำอะไรได้ใน 3 วันเนี่ย?

[ล-แล้วทำไมต้องเร็วขนาดนั้นด้วยหรอครับ?]

ที่จริงแล้วมีคนนึงที่กำลังจะเดบิวต์สัปดาห์นี้ แต่ในตอนที่เธอเตรียมตัวอยู่ ผมก็เจอรุยคุง ผมเลยตัดสินใจว่าจะให้พวกเธอเดบิวต์พร้อมๆ กัน ก็เลยรีบไป ขอให้เขาสร้างโมเดลให้รุยคุง และอีกคนก็รอเดบิวต์อยู่ด้วย

[ย-อย่างงั้นหรอครับ]

ถ้าผมทำให้คนที่ควรจะได้เดบิวต์ต้องรอ ก็หงุดหงิดอยู่พอสมควร คิดว่าคงต้องยอมรับสภาพไปก่อน แต่ ผมว่าอีกสามวันน่าจะมีงานพาร์ทไทม์นะ

[ว่าแต่ รุยคุงเป็นนักเรียนอยู่รึเปล่า?]

[ไม่ใช่ครับ ตอนนี้ทำงานพาร์ทไทม์ ทำอยู่ที่ร้านคาราโอเกะครับ]

อาจจะบอกช้าไปหน่อย แต่ผมทำงานพาร์ทไทม์ที่ร้านคาราโอเกะ มันไม่ใช่งานที่ง่ายเลย แต่ก็ลืมหาจังหวะที่จะลาออกไปเลย..

[งี้นี่เอง คือทางเราก็ไม่ได้มีเป้าหมายการสตรีมอะไรเป็นพิเศษอยู่แล้ว ก็เลยไม่ว่าอะไรถ้าเธอจะทำงานพาร์ทไทม์ต่อ แต่ก็มีคนที่ทำงานฟูลไทม์ค่อนข้างเยอะนะ เธอรู้มั้ย?]

[โอ๊ะ งั้นหรอครับ]

แต่ผมไม่คิดว่าจะหาเงินเลี้ยงตัวเองจากการเป็นวีทูบเบอร์ได้ เลยคิดว่ายังไม่ออกจากงานพาร์ทไทม์ตอนนี้ดีกว่า

[อา ผมไม่ได้จะบังคับหรืออะไรหรอกครับ เพราะงั้นไม่ต้องกังวล ถ้างั้น… มีอะไรจะถามมั้ยอีกครับ?]

[อะครับ แล้วคนที่จะเดบิวต์พร้อมกับผม เป็นคนแบบไหนหรอครับ?]

ผมตัดสินใจถามเขาเกี่ยวกับคนที่จะเดบิวต์พร้อมกับผม จากนั้นชิโอซาวะซังก็พูดว่า “โอ้~”

[เธอคงจะสงสัยเกี่ยวกับเรื่องนั้นใช่มั้ยล่ะ? คิดว่าจะแนะนำให้เธอรู้จักทีหลังแต่…รอแปปนะ]

จากนั้นเขาก็หยิบแล็ปท็อปออกมาจากกระเป๋าและโชว์ให้ผมดูสิ่งที่ดูเหมือนเอกสารการออกแบบ บนนั้นเป็นภาพประกอบของหญิงสาวผมสีบลอนด์ยาวและดวงตาสีฟ้าที่สวยงาม และในหน้าถัดไปก็มีภาพประกอบของการแสดงสีหน้าและการแต่งตัวที่แตกต่างกันอยู่

[เธอคนนี้คือยูนางิ ลิลลี่ เธอเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นที่เล่นกีตาร์เก่ง ถึงภูมิหลังของตัวละครเธอก็ค่อนข้างจะธรรมดา แต่เด็กคนนี้น่าสนใจจริงๆ ตั้งตารอได้เลย]

[ฮะ ฮา]

ถึงจะให้ตั้งตารอก็เถอะ…แต่เป็นผู้หญิงเนี่ยนะ? คิดว่าถ้าเป็นผู้ชายเหมือนกันน่าจะพูดคุยเรื่องต่างๆ ได้มากกว่านี้……

[โอ๊ะ ใช่ๆ เราจะตั้งกลุ่มให้กับคนที่เดบิวต์พร้อมกันด้วย เพราะงั้นอย่าลืมสนิทกับลิลลี่จังไว้ด้วยล่ะ]

[อะ ครับ แน่นอนครับผม]

[เอาล่ะ… เอ่อ ไหนๆ ก็ไหนๆ แล้ว อยากให้เธอดูรูปของรุยคุงด้วย ผมให้หลายๆ คนรีบช่วยกันทำมันเลยเสร็จเรียบร้อยแล้วน่ะ]

อ่า ผมแน่ใจว่าพวกเขาทำงานล่วงเวลาเพื่อทำให้ผม… ขอโทษ คนวาดภาพประกอบ กับ นางแบบ… ด้วยครับ ผมไม่ค่อยรู้เรื่องวีทูบเบอร์ เลยไม่รู้ว่าจริงๆ แล้วใครมีส่วนร่วมอะไรบ้าง

จากนั้นชิโอซาวะซังก็เปิดหน้าจอและโชว์ให้ผมดูอีกครั้ง บนหน้าจอ มีภาพยืนตัวตรงของเด็กผู้ชายคนหนึ่งแต่งตัวเป็นนักเวทย์ สวมหมวกยาวและเสื้อคลุมสีดำ ดวงตาสีส้มที่ซ่อนอยู่ภายใต้เส้นผมสีดำของเขา….เท่จริงๆ

[ส-สุดยอด…]

[ฮิฮิ ตัวละครตัวนี้ชื่อ “รุย แอสติก้า” ผมให้เขาวาดมันตามภาพที่เรย์จังวาดตอนสตรีมครั้งนั้น ส่วนเซ็ตติ้งคือ รุยคุงเป็นชนชั้นสูงที่เข้าเรียนที่โรงเรียนเวทย์มนต์เดียวกับเรย์จัง]

[เอ๊ะ ชนชั้นสูงหรอครับ?]

ถ้าผมบอกอายากะเธอคงจะหัวเราะเยาะผมแน่ๆ “ชนชั้นสูง” ติดอยู่ใน Top 10 คำที่ไม่เหมาะกับผมเลย… แต่ก็นะ ด้วยเซ็ตติ้งแบบนี้ ก็ต้องทำให้ดีที่สุดล่ะนะ

[ม่า เขาไม่ใช่คนจริงจังอะไรมากหรอก แต่เป็นแนวเด็กเกเรนิดหน่อย บางทีอาจจะเรียกว่าเป็นประเภทอัจฉริยะประมาณนั้นมั้ง เป็นคนที่โดดเรียนแต่ได้คะแนนเต็มในการสอบภาคปฏิบัติวิชาเวทมนตร์… อะไรทำนองนั้น]

[อ่า เข้าใจแล้วครับ]

นั่นมันเซ็ตติ้งที่โอตาคุชอบมากๆ ใช่มั้ยนั่น?! ทั้งเท่แถมแข็งแกร่งสุดๆ ! ไม่ว่าใครๆ ก็อยากเป็นแน่ๆ ! เป็นตัวละครที่น่าทึ่งจริงๆ …!! …เว้นแต่ว่าผมเป็นคนเล่นบทนี้นี่สิ!

[ผมจะให้รายละเอียดของเซ็ตติ้งเพิ่มเติมทีหลัง เพราะงั้นอย่าลืมไปอ่านด้วยล่ะ แล้วก็… เนื่องจากเธอเป็นนักเรียนของโรงเรียนเวทมนตร์ เธอจะเป็นสมาชิกของกลุ่ม ‘โอเว่น’ ด้วย ซึ่งเรย์จังก็อยู่ด้วยแหละ]

[อา มีหลายกลุ่มด้วยสินะครับ]

[ยังไงทุกคนก็ชอบอยู่รวมๆ กันอยู่ดีนั้นแหละ]

ขณะที่ชิโอซาวะซังกำลังพูด ก็มีคนเคาะประตูห้องประชุม ผมกับชิโอซาวะซัง หันไปที่ประตูพร้อมกัน

[อืม ใครหรอ?]

ชิโอซาวะซังพูดด้วยเสียงที่ดูสับสน แล้วลุกขึ้นไปเปิดประตู และคนที่ปรากฏตรงหน้าคือ….

[โอสซุ! พอดีว่างๆ เลยจะมาเล่นด้วยน่ะ โยจิโร่!]

เด็กผู้หญิงผมสีบลอนด์อ่อนและมีริบบิ้นเส้นใหญ่อยู่บนหัวของเธอกำลังยืนยิ้มอยู่ตรงนั้น….

———————————-

ขอบคุณที่ตามอ่านกันคับ . 

ไปเสพคอนเทนต์อื่นๆที่เพจ FB : Monica モニカ  ได้ na kub