(WN) ชีวิตของผมเปลี่ยนไปเมื่อไปปรากฏตัวในรายการ VTuber ของเพื่อนสมัยเด็ก 22 แฟนมาร์คของรุย?
[แต่ว่าไม่ได้เตรียมหัวข้อคุยอะไรไว้เลยนะ ไม่ได้คุยบ่อยด้วยพอจะมีหัวข้ออะไรบ้างมั้ยรุยมินทั้งหลาย?]
เมื่อพูดอย่างนั้นแล้ว ผมก็เริ่มอ่านคอมเมนต์ที่ไหลเข้ามา อืมม…
“ก็ไม่รู้เหมือนกัน”
“อะไรก็ได้”
“อะไรก็ได้เลย”
“คุยเรื่องราเม็งมั้ย?”
“ฉันกินอุมะทงคตสึที่รุยพูดถึงแล้วอร่อยมากเลย”
[โอ๊ะ มีคนกินอุมะทงฯแล้วหรอ ดีใจจัง]
การได้แชร์ของโปรดของตัวเองกับคนดูทุกคน แล้วเห็นพวกเขาไปลองกินจริง ๆ ก็รู้สึกดีใจนะ… ถึงผมจะแค่ซดราเม็งเฉย ๆ ก็เถอะ
“ดีจัง อยากกินบ้างอะ”
“ฉันก็กินแล้ว! เปลี่ยนจากสายโชยุมาเป็นสายทงคตสึแล้วด้วย!”
“สั่งไปแล้ว ของยังไม่มาเลย’
“ฉันสั่งมาจากบ้านคุณยายที่คิวชู”
[คือว่า… ทุกคนนี่อินไปหน่อยมั้ยอะ ? ]
แต่ว่าดูเหมือนจะมีคนซื้อเยอะจังนะ คนดูของผมนี่อินง่ายกันรึไง…? ทำเอานึกถึงตอนที่เลียนแบบอาหารของตัวละครอนิเมะที่ชอบ กินแต่เมล่อนปังทุกมื้อ… ทุกคนก็เคยผ่านช่วงนั้นกันมาใช่มั้ยล่ะ?
“ก็เห็นนายกินดูอร่อยดีนี่”
“ฉันก็อยากกินแล้ว”
“อยากให้รุยทำรีวิวร้านอาหารจัง”
“นี่รุยลองค้น’#รุยมินราเม็งคลับ’ ดูสิ!”
[จริงสิ รีวิวร้านอาหารน่าจะสนุกดี แต่ว่า… อะไรน่ะ? รุยมินราเม็งคลับ? ฉันไม่ได้สร้างแท็กอะไรแบบนั้นนะ…?]
ผมเห็นคอมเมนต์ที่น่าสนใจแล้วลองค้นหาแท็กนั้นในทวิต… สิ่งที่พบคือรูปภาพราเม็งที่ดูน่าอร่อยมากมาย
[โอ้โห! น่ากินทั้งนั้นเลย!]
มีทั้งรูปราเม็งจากร้านอาหาร ราเม็งกึ่งสำเร็จรูป และแน่นอนว่ามีคีย์เชนของเรย์วางอยู่ข้างๆอุมะทงฯด้วย! ดูเหมือนว่าจะไม่มีกฎเกณฑ์ตายตัว ขอแค่มีรูปราเม็งก็พอ
แน่นอนว่าการสร้างแท็กแบบนี้ทำให้บรรยากาศคึกคักขึ้นแถมมันก็ดีมากด้วย… แต่ก็มีสิ่งหนึ่งที่กวนใจผมอยู่ ผมบ่นพึมพำขณะที่เลื่อนสกอเมาส์ไปด้วย
[แต่รูปมันเยอะไปหน่อยหรือเปล่า…? ทุกคนที่โพสต์นี่เป็นแฟนคลับของรุยจริง ๆ หรอ?]
ทั้งๆที่เพิ่งเดบิวต์ไปได้แค่ไม่กี่วันแต่แท็กนั้นกลับมีโพสต์มากกว่า100โพสต์แล้วจำนวนมันผิดปกติไปหรือป่าว? แต่ว่าทุกคนในคอมเมนต์ก็ด้วยกับผม
“อา”
“ใช่น่ะสิ”
“แน่นอน”
“มีบัญชีฉันติดด้วย!”
“ดูชื่อดี ๆ สิ”
[ดูชื่อแล้ว…ทุกคนก็ใช้ชื่อธรรมดานิ่?]
“ข้างๆ นั่น”
“ขวาสุด”
“อันที่เหมือนราเม็งอะ”
“มีแฟนมาร์คอยู่ใช่มั้ยล่ะ?”
[แฟนมาร์ค?]
พอสังเกตดี ๆ จะเห็นว่าชื่อผู้ใช้ที่ใช้แท็กนั้นล้วนมีอีโมจิ ‘?’ อยู่ท้ายชื่อ ผมใช้เมาส์วนรอบอีโมจิและถามทุกคนว่า
[…นี่อะนะ?]
“ใช่แล้ว”
“ใช่แล้ว”
“นี่แหละ”
“?”
[จริงป่ะเนี่ย….]
จริงอยู่ที่ผมเคยเรียนรู้เกี่ยวกับวัฒนธรรมแฟนมาร์คมาแล้ว แต่ก็ไม่คิดว่าจะเจอแบบนี้…
สำหรับคนที่ยังไม่รู้ “แฟนมาร์ค” หมายถึง สัญลักษณ์หรืออีโมจิที่แฟน ๆ ของสตรีมเมอร์คนนั้น ๆ ใช้เพื่อแสดงตัวตนว่าเป็นแฟนคลับ
ซึ่งมันก็มีมีสัญลักษณ์มากมายหลากหลายแบบ และสารภาพตามตรงว่าผมจำแฟนมาร์คของทุกคนในสกายซันฯยังไม่ได้เลย ก็เลยตัดสินใจไม่คิดแฟนมาร์ตในตอนแรกค่อยคิดทีหลังเอา หรืออาจจะไม่คิดเลยก็ได้
[แน่ใจนะว่าแบบนี้ดีแล้ว? นี่มันราเม็งนะ!?]
“อืม”
“อืม”
“????”
“เพอร์เฟคเลย”
“เดี๋ยวขอตั้งด้วยคน”
[ไม่สิ เดี๋ยวๆๆ คือมันก็น่าอายนะที่ต้องพูดเอง แต่คือฉันเป็นสุดยอดจอมเวทเลยนะ! รู้หรือป่าว?]
“อ๋อ จริงด้วย”
“เพิ่งรู้ครั้งแรกเลย”
“ว่าแต่ใส่ชุดแปลก ๆ นะ”
“หมวกนั่นแหลมไปหน่อยสำหรับหมวกพ่อครัวนะ”
[นี่พวกนายไม่มีไอเดียอื่นเลยรึไง?]
“คิดอะไรไม่ออกนอกจากราเม็งแล้วอะ”
“มันมีเยอะมากแล้วนะ”
“อันเจ๋งๆ โดนยึดไปหมดแล้ว”
“งั้นก็เอาแบบเดียวกับเรย์จังเลยสิ”
[แล้วฉันก็ไม่เข้าใจด้วยว่าทำไมต้องมีแฟนมาร์คแบบเดียวกับเรย์ด้วย]
ทุกคนอยากให้เป็นราเม็งจริงๆสินะ ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่แต่ดูเหมือนจะเริ่มตั้งกันแล้วสินะ ถ้านี่เรียกว่าเป็นความรักแบบหนึ่งล่ะก็ คงต้องยอมตามน้ำไปด้วยสินะ……
[อืม เข้าใจแล้ว ถ้าพวกนายอยากให้เป็นราเม็งขนาดนั้นก็ได้นะ ฉันยอมให้ได้ แต่พวกนายต้องไปเพิ่มด้วยนะ?]
“ไม่นะ”
“อืม”
“มันออกจะ..”
“เพิ่มแล้วครับ!”
[ทำไมถึงมีคนไม่เห็นด้วยเยอะจัง แต่ว่า…ฉันหยุดไม่ได้แล้ว!!!]
“โอ๊ะ”
“เอาเลยยยยยยยยยย!!!”
“รุยคุงพังไปซะแล้ว…”
“รุย..จะทำจริงๆหรอ?”
[จะทำตอนนี้เดี๋ยวนี้นี่แหละ!!!]
จากนั้นผมก็ไปที่หน้าแก้ไขโปรไฟล์สำหรับทวิตแล้วก็พิมพ์อิโมจิ ? ไว้ข้างชื่อ ‘รุย แอสติกา’
[ฮ่าฮ่า ทำแล้วนะ! พวกแก! รู้มั้ยใครจะเป็นรายต่อไป?]
“?”
“ไม่รู้วว”
“ไม่รู้สิ”
“นี่พูดถึงใครอยู่เนี่ย”
“คงไม่ได้พูดถึงพวกเราหรอก ทุกคนสบายใจได้!”
[น… นี่ พวกแก!!! อย่าหนีนะ!! อย่าหนีจากราเม็งเลยนะโว้ย!!!]
Comments