บทที่ 1 ตอนที่ 1 เกมลงโทษ

“ค่า~ นานามิแพ้ค่า~ นานามิโดนเกมลงโทษ~”

“เกมลงโทษ!! เกมลงโทษ!! เย้~ ดีจังเลยที่ไม่ใช่ฉัน”

“แหงะ~ ฉันเหรอ~?”

เหล่าสาวแกลที่อยู่ชั้นสูง,เป็นคนร่าเริงสดใส,หน้าตาดีสุดๆ ทั้งสวยทั้งหน้ารักและเป็นผู้ที่ชนะในชีวิตอยู่แล้วนั้นกำลังหมกมุ่นอยู่กับการเล่นไพ่ในห้องเรียนหลังเลิกเรียน

ไม่ได้ลงเดิมพันเป็นเงินแต่เหมือนจะตั้งเป็นเกมลงโทษแบบง่ายๆเอาไว้

ขัดกับรูปลักษณ์ที่เด่นผมชื่นชมเลยว่าที่ตรงนั้นช่างอุดมสมบูรณ์

ผมมิสุไม โยชิน…เป็นเพียงเพื่อนร่วมชั้นของพวกเธอที่เข้าไปเจอกับฉากนั้นเท่านั้นเอง ไม่มีการติดต่อสื่อสารกัน

พูดให้ถกก็คือมาเอาของที่ลืมไว้แล้วเจอกับพวกเธอที่ยังอยู่ในห้องแต่ว่า…..ด้วยความที่เป็นพวกมืดมนพวกเธอเลยไม่ได้รู้สึกถึงผม

ทั้งที่มีคำว่าร่าเริงอยู่ในชื่อแท้ๆแต่เป็นคนมืดมนไม่เหมือนชื่อเลย ก็ไม่ได้ใส่ใจหรอก

สำหรับของที่ลืมไว้ตอนนี้…ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ก็แค่ลืมกล่องดินสอเท่านั้นเอง เอาใส่กระเป๋าแล้วก็ออกจากห้องเรียน อย่างที่คิดเลยว่าพวกเธอไม่ได้รู้สึกถึงผมแล้วก็คุยกันต่อทั้งๆแบบนั้น 

เอาเถอะ ที่นั่งของผมอยู่ด้านหลังด้วยสิ…แล้วประตูก็เปิดอยู่เลยไม่ได้ส่งเสียง รึเสียงที่ดังของพวกเธอกลบเสียงประตูนะ?

“อืม งั้น เนื้อหาของเกมลงโทษเป็น…สารภาพรักกัน!! พรุ่งนี้หลังเลิกเรียนให้สารภาพรักกับเด็กผู้ชายที่ปกติไม่ได้คุยกัน”

“โอ้~ แจ้มเลยนี่นา!! เกมลงโทษสารภาพรัก คลาสสิกเลย!!”

“เอ๋….? เกมลงโทษสารภาพรักเหรอ…..?”

เธอที่ถูกบอกเกมลงโทษ…..คุณบาราโตะ นานามิตอบกลับด้วยน้ำเสียงรังเกียจและนั่งไขว้ขาอยู่บนโต๊ะทั้งที่กระโปรงสั้นแบบสุดๆเลยแท้ๆนั่งไขว้ขาอยู่บนโต๊ะ

ถ้าเกิดอยู่ด้านหน้าคงจะเห็นส่วนที่เป็นความลับของเธอก็ได้ ผมอดทนความอยากที่จะอ้อมไปข้างหน้าแบบที่ไม่ได้ตั้งใจเอาไว้ 

ถึงเป็นพวกมืดมนก็ยังมีความต้องการทางเพศนะ

“เกมลงโทษสารภาพรักเนี่ย เล่นกับความรู้สึกคนมันแย่สุดๆเลยไม่ใช่รึไง!! การสารภาพรักน่ะจะต้องจริงจัง….แล้วยิ่งถ้าอีกฝ่ายไม่ใช่คนที่ตัวเองชอบ….!!”

“ก็พูดแบบนั้นตลอด แต่มีแค่เธอนะ ที่ในกลุ่มเราไม่มีแฟนน่ะ”

“ใช่ๆ ทั้งที่น่ารักที่และถูกสารภาพรักเยอะที่สุด แต่ก็ปฏิเสธไปหมดเลยใช่มั้ยละ?” 

“อุ….ก็มัน…ผู้ชายออกจะน่ากลัวอยู่หน่อยๆอะ…แล้วตอนสารภาพรักก็จ้องร่างกายฉันแบบไม่วางตาเลย….”

คุณนานามิพูดสิ่งที่น่าแปลกใจออกมา แต่ก็มีเพื่อนอีกสองคน…ลืมชื่อแล้วแฮะ….ยัดคำพูดไปด้วยความเป็นห่วง

อย่าไปติดกับนะคณนานามิ เธอน่ะถูกแล้ว อย่ายอมแพ้นะพยายามเข้า

ผมสนับสนุนให้เธอพิจารณาใหม่อีกสักนิดอยู่ในใจ พูดออกไปไม่ได้

“นานามิเนี่ยไม่คุ้นชินกับผู้ชายเลยนะ เพราะงั้นแหละ ก่อนอื่นเลยให้ไปสารภาพรักกับผู้ชายที่ดูไม่เป็นอันตรายแล้วก็ให้คบกันอย่างน้อยๆสักเดือน! นั่นแหละเกมลงโทษ”

“เอ๋~…..? ต้องเดือนหนึ่งด้วยเหรอ~…..?”

“โอกาศน่ะจะเป็นอะไรก็ได้นั่นแหละ ก่อนอื่นต้องชินกับผู้ชายไว้ก่อน พวกเราเป็นห่วงนะ….ว่าถ้าเกิดยังเป็นแบบนี้อยู่อาจจะโดนคนแปลกๆจู่โจมเอาได้น่ะ”

ตอนนี้เหมือนว่าพวกเธอจะกังวลเกี่ยวกับคุณนานามิ รู้สึกว่าจะผิดทิศผิดทางยังไงไม่รู้แต่ว่า….ก็หมายถึงกำลังแอบฟังอยู่ตามปกติน่ะแหละ….แต่กังวลตอนต่ออยู่หน่อยๆเลยกลับไม่ได้ ยังโชคดีที่ไม่ทันสังเกตเห็น… แต่จะทำยังไงดีละ

“นั่นสินะ ก่อนอื่นก็เอาเป็นพวกกินพืชไม่ก็ไร้เดียงสา ที่ต่อให้อยู่กันสองต่อสองก็ดูไม่จู่โจมก็ดีเหมือนกันนะ…”

“พื้นฐานมันแล้วก็เป็นเกมลงโทษเพราะงั้นก็ไม่จำเป็นต้องคบต่อก็ได้ แต่ว่าจะคบไปเลยทั้งๆแบบนั้นก็ได้นะ? แถมต่อให้เลิกกันไปแต่ถ้าไม่รู้ว่าเป็นเกมลงโทษอีกฝ่ายก็ไม่ได้เจ็บขนาดนั้นใช่มั้ยละ? เพราะยังไงห็ถูกนานามิสารภาพรักแล้วก็ได้คบกันเดือนหนึ่งต้องยินดีมากกว่าอยู่แล้ว!! พวกเราเองก็จะไม่พูดว่าเป็นเกมลงโทษเด็ดขาด!!”

เพื่อนทั้งสองกำลังยุให้คุณนานามิคล้อยตาม อย่างที่ว่านั่นแหละถ้าเกิดว่าคบกันไปเดือนหนึ่งโดยที่อีกฝ่ายไม่รู้ว่าเป็นเกมลงโทษก็ไม่น่าจะมีแผลใจอะไร อาจจะเป็นรางวัลซะด้วยซ้ำ

เพียงแต่ว่าพวกเธอจะรู้ตัวรึเปล่านะว่าฝ่ายที่รับคำสารภาพรักจากคุณนานามิจะถูกพวกผู้ชายมองด้วยสายตาแบบใหน

หนุ่มหล่อทั้งหลายที่ถูกยิงเรือทิ้ง….โดนจมเรือในทันที…การที่คบกับคุณนานามิที่ทั้งจมทั้งระเบิดทิ้งเรือไปนั้นจะต้องถูกมองด้วยความอิจฉาริษยาพร้อมด้วยหลากหลายอารมณ์แน่ๆแหละ

ถ้าเกิดเป็นผมคงทนไม่ได้แน่

บางทีกระเพาะคงจะเป็นรูพรุนแล้วน้ำย่อยก็ไหลออกมาแทนเหงื่อเลยล่ะ จากนั้นก็ละลายหายไป

ก็ไม่รู้หรอกว่าผู้ชายที่จะได้เที่ยวทั้งสวรรค์ทั้งนรกพร้อมๆกันและน่าอิจฉาในสักแง่เป็นใครแต่บอกเลยว่าขอแสดงความเสียใจด้วย….เอาเถอะยังไงก็เป็นเรื่องที่ไม่ได้เกี่ยวกับผมอยู่แล้ว

มาพยายามให้เต็มที่กันดีกว่า ทั้งเกมลงโทษทั้งการคบกับหนึ่งเดือน ผมเองก็จะเก็บเรื่องเกมลงโทษเอาไว้ในใจ

พอตั้งใจไปแบบนั้นก็หยุดแอบฟังแล้วก็พยายามจะกลับบ้าน แต่พอผมได้ยินคำพูดของพวกเธอก็ทำให้ตัวแข็ง

“งั้น พรุ่งนี้…ไปสารภาพรักกับมิสุไม โยชินที่ดูเงียบๆที่สุดในชั้นเรียนซะนะ!!”

“มิสุไมเหรอ…..ก็จริงแหละถ้าเป็นหมอนั่น…อืม…เอาสิ….จะลองดู”

งั้นเหรอ เด็กผู้ชายน่าอิจฉาคนนั้นชื่อมิสุไม โยชินงั้นเหรอ เหมือนเป็นชื่อที่เคยได้ยินเลยนะ อือ มิสุไมโยชิน…เป็นชื่อที่คุ้นแบบคุ้นมากคุ้นสุดๆเลย

เอ๊ะ? มิสุไม โยชิน? คนอื่นที่ชื่อเหมือนกันนามสกุลเหมือนกันเนี่ย ที่ชั้นเรียนนี้ ไม่สิ ที่โรงเรียนนี้มีด้วยเหรอ?

…คือว่า…ผมอยู่ตรงนี้อะครับ แถมได้ยินชัดเต็มสองหูเลยอะครับ…

เอ๊ะ? พรุ่งนี้ผมจะถูกเกมลงโทษสารภาพรักเหรอ? จากคุณนานามิ?

….ต้องเตรียมตัวเตรียมใจให้ดี

======จบตอน======

เมือนจะมีอธิบายหลายๆอย่างที่มังงะไม่มีเลยนะ

ーーーーーーーーーーーー

ติดตามผลงานอื่นๆกับสนับสนุนผู้แปลได้ที่

ดอกไม้ไฟ | Facebook