“ว้าย! อะไรๆ! ใคร— เดี๋ยวนะ ริคุคุงไม่ใช่เราะ!”

 

“ค คุณมอนโด?”

 

คนที่ผมผลักให้ล้มลงไปนั้นก็คือ นักวาดมังงะลามกมอนโด จิฮารุ……หรือก็คือมอนมอนนั่นเอง ในทันทีที่มอนมอนเห็นหน้าของผม จากที่กำลังตกใจอยู่ก็แปรเปลี่ยนเป็นรอยยิ้มที่ดูลามก

 

“แหมๆ เจอความสวยของฉันเข้าไปจนในที่สุดก็คุมความอ่อนวัยที่พลุ่งพล่านไม่ได้ซะแล้วเหรอเนี่ย? แต่ว่าเสียใจด้วยนะ ฉันไม่ใช่ผู้หญิงประเภทที่จะยอมพลีกายให้ใครก็ได้ด้วยสิ! โทรเรียกตำรวจซะเลยดีมั้ยเนี่ย?”

 

“….คือว่า มาทำอะไรอยู่ตรงนี้ครับเนี่ย? เข้าใจผิดว่าเป็นสตอล์กเกอร์เลย….”

 

“สตอล์กเกอร์ก็แย่แล้ว! ฉันมาที่อพาร์ตเมนต์ก็เพื่อส่องชั้นในของอายานะจังต่างหากละ!”

 

“ไม่ได้ต่างกับสตอล์กเกอร์เลยไม่ใช่เราะ! ที่จะได้เรียกตำรวจมันฝั่งนี้ต่างหาก!”

 

“ไม่ใช่สักหน่อย! ฉันก็แค่อยากดู กกน. ของJKที่ตากไว้ที่ระเบียงก็เท่านั้นเอง!”

 

“ยัยผู้หญิงโรคจิต!”

 

ด้วยความที่ระงับความโกรธเอาไว้ไม่ได้ จึงเปล่งเสียงตะโกนไปแล้วหอบหายใจออกมา มอนมอนที่โดนผมผลักลงไปนั้นเบิกตากว้างและค่อยๆอธิบายเรื่องราวอย่างใจเย็น

 

“มังงะไงมังงะน่ะ กำลังวาดเรื่องที่JKอาศัยอยู่ตัวคนเดียวอยู่น่ะ แต่มันขัดๆอยู่หน่อยๆเลยมาดู”

 

“……”

 

ไม่รู้เลยว่าจะตอบกลับไปยังไง เพราะผมพูดอะไรไม่ออกแล้ว

เอาต์หรือว่าเซฟเนี่ย…..เฉียดๆเอาต์ล่ะมั้ง

 

“ริคุจัง! รีบๆถอยกันเถอะ!”

 

ฮารุโนะที่ตื่นตระหนกดึงไหล่ของผมให้ลุก ในด้านมอนมอนนั้นหลังจากที่ลุกขึ้นและปัดฝุ่นอะก็พูดว่า “ให้ตายสิ นี่เองก็เป็นเรื่องลำบากของคนสวยงั้นเหรอเนี่ย”  …..ก็เป็นคนสวยแหละ แต่อย่าพูดออกมาเองสิเฮ้ย กรณีของมอนมอนนั้นทำลายทุกอย่างทิ้งไปด้วยคำพูดและกริยาท่าทาง

 

“หืม? เด็กผู้หญิงน่ารักๆตรงนั้นคือใครน่ะ….”

 

“เอ่อ หนูชื่อฮารุคาเสะ ฮารุโนะค่ะ! เป็นเพื่อนสมัยเด็กของริคุจัง และก็เป็นเพื่อนของอายานะจังด้วย!”

 

“….เห๋~”

 

มอนมอนพยักหน้าราวกับยอมรับอะไรสักอย่าง

แน่นอนว่า ฮารุโนะทำท่าทางอึดอัดและก้มตัวลง

 

“คือว่านะครับคุณมอนโด กำลังทำอะไรอยู่น่ะ”

 

“แหม่ ถือจะต่างจากอายานะจัง แต่ก็น่ารักดีนะเนี่ย”

 

“ข ขอบคุณมากค่ะ…?”

 

“ฮารุโนะจังเนี่ยป๊อปน่าดูเลยใช่มะ? โดนสารภาพรักกี่ครั้งต่อเดือนเหรอ?”

 

“พอสักทีเถอะครับคุณมอนโด ฮารุโนะลำบากใจอยู่นะ อีกอย่างการที่ถูกสารภาพรักหลายๆครั้งต่อเดือนน่ะ–”

 

“ประมาณสาม…ถึงสี่ครั้งค่ะ”

 

–เอ๊ะ!?

ผมประหลาดใจกับสิ่งที่ฮารุโนะพูดออกมาด้วยท่าทางเขินอาย

โดนสารภาพรักเยอะขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ!? ป ป๊อปน่าดูเลยไม่ใช่รึไงกัน

 

“อ๊ะ แน่นอนว่าปฏิเสธไปหมดเลย! สำหรับฉันน่ะมีริคุจังคนเดียวทั้งใจ!”

 

“เอาเรื่องนี่นาริคุคุง ไม่นึกเลยว่าจะคบซ้อนแบบนี้เนี่ย”

 

“ไม่ได้คบซ้อนสักหน่อยครับ….. ยังไม่ได้คบกับคนใหนทั้งนั้นแหละ”

 

“โกหกใช่มั้ยนิ? งั้นก็รีบๆคบซะเลยสิ! ผู้ชายกล้าๆแบบนี้ไงละที่จะสร้างฮาเร็มน่ะ!”

 

“พูดบ้าอะไรเนี่ยหล่อน เริ่มจะอึดอัดขึ้นมาแล้วนะพอเลย”

 

ผมตกตะลึงจากก้นบึ้งหัวใจ จนทำให้ท่ากำหมัดใส่มอนๆไปโดยเปล่าประโยชน์

 

“ริคุคุง มีเรื่องที่ฉันอยากจะคุยด้วยหน่อยน่ะ ได้รึเปล่า?”

 

“ต้องไม่ใช่เรื่องสร้างสรรค์แน่ๆ แต่จะรับฟังไว้ก็ได้ครับ”

 

“สนใจประเทศที่มีภรรยาได้หลายๆคนหน่อยมั้ยละ?”

 

“ครับ เสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์สินะครับ ไปกันเถอะฮารุโนะ”

 

“คุณมอนโดคะ เรื่องนั้นน่ะ ช่วยบอกรายละเอียดเพิ่มหน่อยสิคะ!”

 

“ฮารุโนะ!?”

 

ฮารุโนะรีบคว้าโอกาสเอาไว้ด้วยตาที่เป็นประกาย เกิดอะไรขึ้นน่ะ! ตอนที่เห็นผมสับสนอยู่ก็เหมือนจะเดาความรู้สึกของผมได้ ฮารุโนะจ้องมองไปที่พื้นและพูดออกมาอย่างไม่มั่นใจ

 

“ก็แบบ เผื่อเอาไว้ตอนที่ฉันไม่ได้รับเลือก….”

 

“ไม่สิ….”

 

“ถ้าเกิดว่าริคุจังกับอายานะจังไม่ได้ติดอะไร….เน๊าะ?”

 

“ถึงจะพูดว่าเน๊าะแต่มันก็ยังน่าลำบากใจอยู่ดี”

 

ก็คือกำลังร้องขอข้อตกลงให้คบซ้อนอยู่งั้นเหรอ? ให้พักทีเถอะ แม้มันจะไม่ได้มากมายแต่ก็นึกภาพไม่ออกเลยสักนิด ไอ้การคบผู้หญิงสองคนในเวลาเดียวกันเนี่ย… แถมเรายังรับประกันไม่ได้ด้วยว่าจะได้คบกับโฮชิมิยะ

 

“ริคุคุง สนใจรับคนที่3มั้ย?”

 

“ห๊ะ?”

 

“เป็นสาวงามจิตหงุดเงี้ยว อายุยี่สิบกลางๆ ที่เอาแต่วาดมังงะลามกเลยนา”

 

“นั่นมันหล่อนไม่ใช่เราะ นี่คิดจะฉวยโอกาสงั้นเหรอครับ….”

 

ก็เป็นสาวสวยแหละ ถ้าเกิดว่ามีบุคลิกที่เจียมตัวสักหน่อยคิดว่าคงเป็นที่นิยมจนน่ากลัวได้เลย

 

“ริคุจัง! ชอบคนอายุมากกว่างั้นเหรอ!? นึกๆดูแล้ว ตอนม.ต้นก็ซื้อมังงะลามกแนวพี่สาวมาด้วยนี่นา”

 

“ต้องเอามาพูดตอนนี้ด้วยเหรอ? ราดน้ำมันชัดๆเลยนิ”

 

“แกลไร้เดียงสา เพื่อนสมัยเด็กผู้ร่าเริง ต่อด้วยพี่สาวคนสวยสุดลามก โอ๊ะ ครบองค์ฮาเร็วแล้วนี่นา!”

 

“….ฉันน่ะไม่ติดหรอกนะ? ขอแค่ได้อยู่ข้างๆริคุจังก็พอแล้ว”

 

ใครก็ได้———ช่วยตูที

ให้เจอกับสตอล์กเกอร์ยังจะดีกว่าอีก ถ้าเกิดว่าโฮชิมิยะอยู่ด้วยพวกเธอก็คงจะใจเย็นลงมา…… ไม่สิ โฮชิมิยะคงจะหน้าแดงแล้วร้อนแรงขึ้นไปอีกแหง

ยังไงซะ ถ้าเอามอนมอนมาจับคู่กับฮารุโนะ เรื่องราวคงพุ่งปลิวหายแบบไร้เพดานหยุดแหง

ด้วยเพราะทั้งสองคนเป็นคนประเภทที่เปี่ยมไปด้วยความกระฉับกระเฉง เพราะงั้นเลยควบคุมไม่ได้

 

“ฮารุโนะจังมีชีวิตชีวาน่ารักดีจังเลย! ไปดื่มที่ห้องฉันหน่อยมะ?”

 

“ขอรบกวนด้วยค่ะ!”

 

“เมาแล้วใช่มั้ยเนี่ยพวกเธอ….”

 

พวกเธอเดินเรื่องกันต่อโดยที่ไม่สนใจผมที่กำลังตกตะลึงอยู่

 

“ใหนๆแล้วก็ค้างซะเลยสิ วันนี้มันดึกแล้วด้วย”

 

“นั่นสินะคะ วันพรุ่งนี้มีเรียนอยู่ แต่ก็ได้ค่ะไม่มีปัญหา!”

 

“ดีเลยๆ! อ๊ะ เรียกอายานะจังด้วยล่ะกัน มาเริ่มการค้างคืนสุดหรรษาของสามสาวกันเถอะ!”

 

“ดีเลยนี่คะนั่นน่ะ!”

 

….อะไรน่ะผู้หญิงพวกนี้ มีชีวิตอยู่ด้วยแค่ความร่าเริงกับความกระตือรือร้นใช่มั้ยเนี่ย ในโลกที่ผมเข้าไปไม่ถึงน่ะ

 

“ริคุคุงจะมาค้างด้วยมั้ย?”

 

“ขอปฏิเสธครับ อย่างเด็ดขาดเลย”

 

ปัญหาเรื่องสตอล์กเกอร์ยังไม่ได้รับการแก้ไข เลยไม่มีอารมณ์อยากจะเล่นด้วย
======จบตอน======

ผิดตัวแฮะ
___________________

ติดตามผลงานอื่นๆและสนับสนุนผู้แปลได้ที่

ดอกไม้ไฟ | Facebook