สาม

สอง

หนึ่ง

วิชาความฝันเสมือนของโลกคู่ขนานสิ้นสุดลง

วิญญาณแปลกประหลาดเพิ่งกลับจากความว่างเปล่ามายังสวนเพื่อเตรียมหามดที่สามารถทำอาหารได้

ทันใดนั้น

มีเสียงโหยหวนคมปลาบในหู

เสียงปลื้มปลิ่มของเย่เฟยหลี!

“แย่แล้ว!”

วิญญาณแปลกประหลาดกล่าวเสียงหลง

มันอยากจัดการกับเสียงหวีดหวิวนี้ แต่เพราะไม่มีมาตรการป้องกันล่วงหน้า ทำให้ถูกเล่นงานอย่างรวดเร็ว

วิญญาณของสัตว์ประหลาดแข็งทื่อทันที

ตอนนี้ มีมือหนึ่งยื่นออกมาไม่ช้าไม่เร็วจนเกินไป มันตบลงบนร่างอย่างแผ่วเบา

ใครบางคนกล่าวอย่างแผ่วเบาว่า

“ตื่นได้แล้ว”

กู่ฉิงซาน พลังอสนีบาต สะเทือนฝัน!

สัตว์ประหลาดไม่สามารถขยับได้เลย

มันหวาดหวั่นที่พบว่าต้นไม้ น้ำพุ ทุ่งหญ้า ดอกไม้และทุกสิ่งตรงหน้าค่อยๆ กลายเป็นความว่างเปล่า

สวนกำลังหายไป!

แม้กระทั่งวังวนความว่างเปล่าก็กำลังหายไป!

ซากศพนางเงือกไร้ศีรษะถือโล่กลับสู่ความว่างเปล่า

ลูกตาแนวตั้งบนโล่พลันเบิกกว้าง

เป็นแบบนี้ได้อย่างไร

คนพวกนั้นถูกมันสังหารไปแล้วแต่กลับยังมีชีวิตอยู่!

ลูกตาแนวตั้งกำลังสั่นไหวอย่างต่อเนื่อง แต่ยังไม่สามารถขยับได้

ถ้าหากทำได้ มันก็อยากตะโกนออกมา

แต่นี่เป็นไปไม่ได้!

เห็นได้ชัดว่าเนื้อและวิญญาณของคนเหล่านี้ถูกมันกินไปแล้ว

แล้วทำไมพวกมันยังมีชีวิตอยู่อีก

มันเห็นคนเหล่านี้ยืนล้อมอยู่ขณะเฝ้าระวังทุกการเคลื่อนไหว

ตะขอยาวพลันยื่นออกมา สัมผัสเข้ากับโล่ลูกตาก่อนออกแรงดึง

“ได้แล้ว!”

เย่เฟยหลีตะโกน

มันเห็นตะขอยาวพุ่งออกจากโล่ลูกตาแนวตั้งพร้อมกับกลุ่มเนื้อสีเทาโปร่งแสง

กู่ฉิงซานยังคงเงียบ มือถือไม้เท้าราชาภูตผีจองจำก่อนฟาดเข้าใส่ก้อนเนื้อสีเทา

“สลายวิญญาณ” ทำงาน!

ไม้เท้าราชาภูตผีจองจำดิ้นเล็กน้อยก่อนส่งเสียงเคี้ยวแผ่วเบาออกมา

ก้อนเนื้อสีเทาหดลงด้วยความเร็วที่มองเห็นด้วยตาเปล่า

แต่ไม่มีความยินดีบนใบหน้าของทุกคน

สัตว์ประหลาดตัวนี้แปลกประหลาดเกินไป

ตามที่กู่ฉิงซานว่ามา ส่วนผสมของวิญญาณและเลือดเนื้อของคนตายไม่ใช่ร่างจริงของสัตว์ประหลาด

มันเป็นเพียงการติดอยู่กับกลุ่มก้อนของสิ่งนี้เท่านั้น

มีหลายครั้งที่ศัตรูคิดว่าการสังหารกลุ่มก้อนนี้จะเป็นการคลี่คลายได้อย่างสมบูรณ์ แต่พวกเขาไม่รู้เลยว่ามันเป็นเพียงวิชาวิเศษประเภทหนึ่งที่ใช้ควบคุมส่วนผสมของวิญญาณกับเลือดเนื้อนี้

ร่างจริงของมันกำลังรอโอกาสอยู่

บ่อยครั้งที่พอเป็นเวลาแบบนี้ วิญญาณแปลกประหลาดจะลงมือสังหารศัตรู

แต่ครั้งนี้สถานการณ์ต่างออกไป

กู่ฉิงซานเห็นการต่อสู้ทั้งหมดโดยอาศัยวิชาสองโลก

มันจึงหมดโอกาส

กู่ฉิงซานชูดาบขุนเขาศักดิ์สิทธิ์หกภพ

วิชาดาบลับ ฟาดฟันจันทร์เต็มดวง!

ประกายดาบจันทราสีขาวส่องแสงในความว่างเปล่าอันมืดมิด

หลังจากนั้น ประกายจันทราโค้งสามสิบสายผสานเข้าด้วยกันจนเกิดเป็นจันทร์เต็มดวง

จันทร์เต็มดวงปกคลุมส่วนผสมของวิญญาณและเลือดเนื้อเอาไว้

‘ฉัวะ!’

ดาบยาวราวน้ำสารทพุ่งออกไป

ในความว่างเปล่า บางสิ่งคล้ายกับถูกเปิดออก

นี่คือวิชาปกป้องร่างของวิญญาณแปลกประหลาด!

ต่อหน้า “ทำลายกฎเกณฑ์” ของฉานนู่ วิชาปกป้องร่างของมันจึงถูกทำลาย!

เสียงกรีดร้องแหบพร่าทะลวงความว่างเปล่าก่อนกระจายไปทั่วพื้นที่

เพียงชั่วพริบตา เงาสีดำพุ่งออกจากจันทร์เต็มดวง ตวัดออกไปอย่างแผ่วเบาก่อนหลบหนีจากวงล้อมอีกฝ่าย

“เจ้ามด ข้าไม่ปล่อยไว้แน่”

เห็นได้ชัดว่าสัตว์ประหลาดได้รับบาดเจ็บ น้ำเสียงของมันเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองและเคียดแค้น

เหล่าต้ากล่าวเสียงดังว่า “อย่าให้มันหนี!”

กู่ฉิงซานยังคงเงียบ

บนหน้าต่างระบบเทพสงคราม เขามองตัวเลือก “เทพสงคราม” ก่อนแทนที่ “แม่ทัพเทพ” ที่เพิ่มความเร็วการโจมตีด้วย “ดาราอัคคีเทพสงคราม”

“ดาราอัคคีเทพสงคราม” คือความสามารถของระบบเวรกรรมฝั่งลี้ลับ!

กู่ฉิงซานชำเลืองมองท้องนภาไกลลิบ มองดูเงาสีดำที่กำลังจะหายไปสุดสายตา จิตเทพของเขาขยับเล็กน้อย

ชื่อสกิล: พิชิต เริ่มทำงาน!

ทันใดนั้น

เขาเห็นกลุ่มเงาสีดำพุ่งกลับมา

“ฮ่าๆ วิญญาณกับเลือดเนื้อของข้าแตกสลายงั้นเหรอ ดี ในที่สุดข้าก็ไม่ถูกควบคุมโดยคำสาบานของเทพแห่งชีวิตอีกแล้ว ข้าจะฆ่าเจ้า!”

เงาสีดำยิ้มแล้วกล่าวว่า “เจ้ามด ไปตายซะ!”

มันพุ่งตรงมาหากู่ฉิงซาน

เงาสีดำเร็วจริงๆ !

เมื่อกู่ฉิงซานสังเกตเห็น มันก็มาถึงตรงหน้ากู่ฉิงซานแล้ว

กู่ฉิงซานจึงมีเวลาเพียงแค่ขัดขืนเท่านั้น

ขัดขืน…

กู่ฉิงซานพลันตะโกนอย่างเกรี้ยวกราด “ตาย!”

เพียงชั่วพริบตา โลหิตของเขาเดือดพล่าน ตัดใจที่จะป้องกันอย่างสิ้นเชิง

เขาปล่อยดาบขุนเขาศักดิ์สิทธิ์หกภพก่อนหยิบดาบยาวอีกเล่มจากความว่างเปล่า

ดาบยาวแทงไปข้างหน้า

วิชาดาบลับ นางแอ่นหวนกลับ!

“ไม่! ทำไมข้าถึงเข้าวิญญาณของเจ้าไม่ได้!”

เงากระแทกใส่ดาบก่อนกระเด็นออกมาพร้อมกับเสียงกรีดร้อง

ภายใต้แรงปะทะอย่างรุนแรง กู่ฉิงซานถอยออกมาหลายก้าวเช่นกัน

เขาชำเลืองมองข้อความแจ้งเตือน

“ท่านได้รับการปกป้องจากคำชื่นชมของสายลมแห่งความโกลาหลในเวลาเดียวกัน ท่านได้หยุดยั้งการโจมตีของอีกฝ่ายได้”

“จำนวนครั้งที่เหลือ: สองครั้ง”

“เวลาที่จะฟื้นฟู: สามวัน”

กู่ฉิงซานถอนหายใจอย่างแผ่วเบา

ถึงแม้จะเตรียมใจเอาไว้แล้ว แต่เมื่อช่วงความเป็นความตายใกล้เข้ามา คนเราก็อดที่จะรู้สึกตกตะลึงไม่ได้

เขามองไปทางฝั่งตรงข้าม

เงาสีดำถูกดาบฟาดกลับ เมื่อถอยออกมา ดาบที่ถูกเปลี่ยนสภาพเป็นนางแอ่นหวนกลับกลับฟาดฟันจากด้านหลังอีกครั้ง

หลังจากโดนดาบเล่มนี้ฟาดเข้าไปสองครั้ง เงาหยุดเคลื่อนไหวอย่างสมบูรณ์

“นี่มัน… เป็นไปไม่ได้… เจ้ามันก็แค่มด เป็นแค่อาหารของข้า…”

เงาสีดำพึมพำอย่างไม่เต็มใจและสิ้นหวัง

กู่ฉิงซานส่ายหน้าเล็กน้อยแล้วกล่าวว่า “เจ้าเกิดมาแข็งแกร่งกว่าสิ่งมีชีวิตนับไม่ถ้วน แต่ความหยิ่งทะนงกลับป้องกันไม่ให้เจ้าทำสิ่งหนึ่ง ทำให้เจ้ามีจุดจบในวันนี้”

“สิ่งหนึ่งอย่างนั้นเหรอ?”

เงาสีดำถาม

กู่ฉิงซานเก็บดาบพิภพ นึกถึงชีวิตของเงาสีดำที่ได้เห็นแล้วตอบว่า “เจ้ามีชีวิตยาวนาน เจ้ารู้แต่วิธีกิน ไม่รู้วิธีที่ทำให้แข็งแกร่งขึ้น นี่คือเหตุผลที่เจ้าแพ้”

เงาตกอยู่ในความเงียบ

หลายปีที่ผ่านมา ไม่มีใครสามารถสังหารมันได้

แต่วันนี้ มันต้องตายต่อหน้ามดอย่างไร้ศักดิ์ศรี

มันไม่มีทางพูดอะไรได้

ร่างของมันค่อยๆ สลาย ไม่มีทางพูดอะไรได้อีก

มันตายแล้ว

พลังศักดิ์สิทธิ์ของดาบพิภพ: การตัดสินใจของพิภพ

“การตัดสินใจของพิภพ: ทำลายทุกตัวตน”

“ยิ่งเป้าหมายที่อยากฆ่าแข็งแกร่งเท่าไหร่ พลังวิญญาณที่ต้องใช้การตัดสินใจของพิภพยิ่งมากตามไปด้วย”

กู่ฉิงซานมองค่าพลังวิญญาณที่ยังเหลืออยู่

ว่างเปล่า

พลังวิญญาณในการสังหารสัตว์ประหลาดตัวนี้ยังไม่ปรากฏขึ้น

หน้าต่างระบบเทพสงครามคล้ายกับกำลังยืนยันบางสิ่ง

กู่ฉิงซานส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนถอนหายใจอย่างแผ่วเบา

ความเหนื่อยล้ารุนแรงถาโถมเข้ามา เขาอดที่จะถอนหายใจอีกครั้งไม่ได้

ตั้งแต่เริ่มต่อสู้ เขาใช้วิชาความฝันเสมือนของโลกคู่ขนาน การแสดง ได้พบกันอีกครั้ง วิชาย้อนเวลา สะเทือนฝัน ฉายาของเทพสงคราม: แม่ทัพเทพ วิชาดาบลับชั้นสูงของฟันจันทราอย่างฟาดฟันจันทร์เต็มดวง สลายวิญญาณของไม้เท้าราชาภูตผีจองจำ ทำลายกฎเกณฑ์ของดาบขุนเขาศักดิ์สิทธิ์หกภพ ฉายาของเทพสงคราม: ดาราอัคคีเทพสงคราม คำชื่นชมของสายลมแห่งความโกลาหล วิชาดาบลับนางแอ่นหวนกลับ การตัดสินใจของพิภพจากดาบพิภพ ปิดท้ายด้วยการช่วยวิญญาณและล่อหลอกของเย่เฟยหลี ต้องทำถึงขนาดนี้จึงสามารถสังหารสัตว์ประหลาดได้

เพียงแค่เวลาสั้นๆ จิตใจเหนื่อยล้า วิชาถูกเค้นออกมา ชัยชนะไม่ถูกตัดสินจนกระทั่งวินาทีสุดท้าย

ดังนั้นคนอย่างกู่ฉิงซานจึงรู้สึกเหนื่อยล้าขึ้นมาเล็กน้อย

เหล่าต้ากล่าวชื่นชม “ถ้าข้าไม่เห็นกับตาตัวเองคงไม่เชื่อหรอกว่าสิ่งที่แสนธรรมดาอย่างมนุษย์จะสามารถจะฆ่าเทพได้จริงๆ ”

เขาเก็บหิ่งห้อยดารา

เย่เฟยหลีหลับตา ไม่ขยับไปไหน

“เกิดอะไรขึ้นกับเจ้า” กู่ฉิงซานถาม

“หน้าต่างระบบโกลาหลของข้ากำลังติดต่อสื่อสาร มันบอกว่าข้าเข้าร่วมในการฆ่าเทพ อีกไม่ช้าจะได้รับรางวัลจากพลังโกลาหล”

เย่เฟยหลีกล่าว ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื่นเต้น

กู่ฉิงซานตกตะลึง

เขามองความว่างเปล่าตรงหน้า

บนหน้าต่างระบบเทพสงคราม แถวหิ่งห้อยขนาดเล็กกำลังเลื่อนขึ้นอย่างดุเดือด

“ท่านทำการฆ่าข้ามขั้นสำเร็จ”

“ท่านฆ่าสิ่งมีชีวิตในตำนานฝั่งแปลกประหลาด: ปรสิตวิญญาณและเลือดเนื้อ (ร่างเด็ก)”

“ถึงแม้ท่านจะมีตัวตนของเทพปฐพี แต่ตอนนี้ท่านยังเป็นมนุษย์”

“ท่านฆ่าสิ่งมีชีวิตในตำนานฝั่งโกลาหล: นักแทะซากศพมืดมน ดังนั้นนี่จึงเป็นการฆ่าข้ามขั้นครั้งที่สองของท่าน”

“จากการที่ท่านเสร็จสิ้นการต่อสู้ที่หาได้ยากยิ่งถึงสองครั้ง ทำให้ได้รับโอกาสต่อไปนี้”

“ท่านสามารถให้หน้าต่างระบบเทพสงครามกลืนกินฉายาพิเศษ: ศัตรูของความโกลาหล (ขั้นต้น) เพื่อให้สามารถได้ข้อมูลเกี่ยวกับฉายาพิเศษอีกอันมา”

“โปรดให้ความสนใจกับฉายาที่มีส่วนประกอบว่าเทพสงครามเป็นพิเศษด้วย”

กู่ฉิงซานขยับเล็กน้อย

ประโยคสุดท้ายเป็นการเตือนชัดเจน กู่ฉิงซานไม่ได้โง่ ดังนั้นเขาจึงย่อมมองเห็นความนัยที่แฝงอยู่

เขาอดที่จะยืนยันอีกครั้งไม่ได้ว่า “นี่คือฉายาระดับเดียวกับดาราอัคคีเทพสงครามหรือเปล่า”

ระบบไม่ตอบ

เงียบแบบนี้ แสดงว่าอาจจะเป็นระดับเริ่มต้น

กู่ฉิงซานจมสู่ความคิด

สกิลอันโด่งดัง “พิชิต” ของดาราอัคคีเทพสงครามทรงพลังจริง ๆ

ศัตรูที่เจอกับความสามารถนี้จะต้องถูกโจมตีด้วยเหตุผลบางประการ

นี่คือสกิลลี้ลับและสกิลเวรกรรม ไม่สามารถยกเว้นได้

ต้องขอบคุณวิชาเวรกรรมนี้ สัตว์ประหลาดจึงไม่สามารถหลบหนีได้

ถ้าสามารถได้ข้อมูลที่มีระดับเดียวกับ “ดาราอัคคีเทพสงคราม” ล่ะก็…

เมื่อคิดถึงตรงนี้ กู่ฉิงซานไม่ลังเลแล้วกล่าวว่า “ข้าเลือกกลืนกินศัตรูของความโกลาหล โปรดมอบข้อมูลนั้นให้ข้าด้วย”

บนหน้าต่างระบบเทพสงคราม แถวตัวอักษรขนาดเล็กยังคงปรากฏขึ้นมา

“ฉายาของท่าน: ศัตรูของความโกลาหล (ขั้นต้น) ถูกกลืนกินแล้ว”

“ท่านกำลังจะได้รับข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับฉายาต่อไปนี้”

“เทพสงครามแห่งความว่างเปล่า”

………………………..