“เจ้าจะทำอย่างไรหรือ?” หลินถาม

“จัดการเรื่องสมาคมนักฆ่าก่อน จากนั้นค่อยคุยเรื่องอื่น” กู่ฉิงซานกล่าว

“เป็นไปตามแผนเปล่า” หลินถาม

“ใช่ เป็นไปตามแผน” กู่ฉิงซานตอบ

หลินถอนหายใจแล้วกล่าวว่า “เจ้า ข้าไม่รู้ว่าจะพูดอย่างไรกับเจ้าดี”

“ข้าไม่อยากยอมแพ้น่ะ ตัวตนของเย่เฟยหลียังเป็นประโยชน์ในอนาคต” กู่ฉิงซานอธิบาย

ยังไงเสีย เมื่อตัวตนนี้มีอิทธิพลขึ้นมา จางหยิงห่าวจะตามหาเขาเจออย่างรวดเร็ว

“ถ้าอย่างนั้นก็ไปเถอะ” หลินกล่าว

“อืม”

กู่ฉิงซานเริ่มก้าวพริบตา หายไปจากโรงแรมในพริบตาก่อนปรากฏตัวที่ประตูของสมาคมนักฆ่าที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบไมล์

โลกถูกทำลายแห่งแล้วแห่งเล่า ผลจากการแพร่กระจายทำให้ลามมาถึงโลกชายฝั่ง

ยอดฝีมือจำนวนมากทราบถึงสถานการณ์นี้

การจลาจลเริ่มขึ้น

สมาคมค่าหัว ตลาดทาสและศูนย์การค้าต่างๆ ถูกปิดล้อม

ห้านาทีก่อนที่จะเกิดการสั่นไหวอย่างรุนแรงที่ไม่ไกลกันนัก

ศูนย์ประมูลถูกยึดครอง ฝูงชนหลั่งไหลเพื่อปล้นชิงของมีค่าจำนวนมาก

สมาคมนักฆ่าเป็นกลุ่มที่ร้ายกาจ จึงไม่มีใครกล้ามาสร้างปัญหาสักพักใหญ่

ทว่า เมื่อการจลาจลแพร่กระจายไปมากขึ้น ใครบางคนจะต้องพบว่ายังเหลือเด็กผู้หญิงอีกคนในสมาคมนักฆ่าอย่างแน่นอน

หัวหน้าของสมาคมนักฆ่าล้วนตายในโลกภูเขาไฟ

กู่ฉิงซานปรากฏขึ้นที่ประตูของสมาคมนักฆ่า

เขายกมือขึ้นเคาะประตู

“เยี่ยม ในที่สุดท่านก็มาที่นี่!”

เด็กผู้หญิงเปิดประตูก่อนถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เย่เฟยหลีตรงหน้านางถึงกับเป็นคนเดียวที่สามารถปกป้องนางจากการทำภารกิจสมาคมเสร็จสิ้นได้

แถมนางยังรับหน้าที่สำคัญในการถ่ายโอนทรัพย์สินกับข้อมูลของสมาคมทั้งหมด

“แน่นอน ข้าเป็นสมาชิกของสมาคมนักฆ่านี่นะ” กู่ฉิงซานยิ้ม

ตอนนี้ ยอดฝีมือคนหนึ่งออกมาจากฝูงชนที่อยู่ไม่ไกลนัก เขาลังเลขณะมองทางฝั่งกู่ฉิงซาน

“นักฆ่า วันนี้เจ้ายังทำงานอยู่อีกหรือ” เขาตะโกน

กู่ฉิงซานเมินเขา

เด็กผู้หญิงกัดฟันแล้วตอบว่า “มอบบทเรียนให้พวกเขา ถ้ามีคนมาเพิ่มอีกจะเป็นปัญหาเอาได้”

“อย่างนั้นหรือ” กู่ฉิงซานถาม

ขณะพูด ยอดฝีมือสามถึงห้าคนก็มายืนตรงหน้าแล้ว

พวกเขาตะโกนมายังฝูงชนที่อยู่ด้านหลังว่า “ค่าหัวของสมาคมนักฆ่าสูงมาก ถ้าทุกคนร่วม…”

กู่ฉิงซานหันศีรษะมาชำเลืองมองทางนั้นอย่างเย็นชา

เพียงพริบตา กลุ่มคนถูกลบล้างจากอากาศก่อนที่บางคนจะหายไปจากโลกอย่างสมบูรณ์

ฉากแปลกประหลาดนี้ทำให้การจลาจลของฝูงชนสงบลง

หนึ่งอึดใจ

ท่อนแขนที่หักพลันปรากฏขึ้น กระจายไปทั่วทุกหนแห่ง

โลหิตไหลเป็นสาย

…ไม่มีใครเห็นว่ากู่ฉิงซานลงมืออย่างไร

ฝูงชนที่ก่อจลาจลถอยออกมาโดยไม่รู้ตัว

เด็กผู้หญิงมองกู่ฉิงซาน ความประทับใจที่มีต่อมารพลันพัฒนาขึ้น

นางกระแอมลำคอแล้วกล่าวอย่างเคร่งขรึมว่า “ดีมาก ตอนนี้ข้ามีหน้าที่ออกคำสั่งในนามศูนย์บัญชาการของสมาคมนักฆ่า”

“ขอสั่งให้นักฆ่าระดับกลางเย่เฟยหลีจากศูนย์ระดับหนึ่งของสมาคมปกป้องศูนย์บัญชาการสมาคมนักฆ่า”

“รับคำสั่ง” กู่ฉิงซานตอบ

เด็กผู้หญิงพยักหน้าก่อนพากู่ฉิงซานเข้าสมาคมนักฆ่า จากนั้นปิดประตูไล่หลัง

“ไปกันเถอะ!”

นางกล่าว

…ทันทีที่สิ้นเสียง เสียงหวีดหวิวคมปลาบรุนแรงพลันมาจากทั้งไกลและใกล้

‘ตูม!’

สมาคมนักฆ่าถูกกระแทกจนเป็นรู

ร่างสวมหน้ากากปรากฏขึ้น

คนสวมหน้ากากตะโกนว่า “ส่งสมบัติของสมาคมนักฆ่ามาซะแล้วข้าจะไว้ชีวิตพวกเจ้า!”

“ภาพลวงตา!”

กู่ฉิงซานชักดาบออกมาแล้วพุ่งออกไป

เพียงพริบตา เขาเข้าต่อสู้กับคนสวมหน้ากาก

ทั้งสองกลายเป็นภาพติดตา ไล่โจมตีอีกฝ่าย ไม่ช้าก็ปะทะกันบนถนน

ผลที่ตามมาจากการต่อสู้ทำให้ตึกจำนวนมากที่อยู่ใกล้เคียงพังทลาย

“เร่งมือเข้า!” กู่ฉิงซานตะโกนบอกเด็กผู้หญิง

เด็กผู้หญิงกัดฟัน หันหลังแล้ววิ่งไปยังส่วนลึกของสมาคมนักฆ่า

ขณะเดิน นางเปิดเส้นทางลับจากชั้น ปิดเส้นทางด้านหลัง มุ่งไปตามทางจนถึงห้องลับภายในเพดาน ก่อนกดปุ่มลับบนกำแพงอย่างแผ่วเบา

ห้องพิเศษปรากฏขึ้นที่หน้านาง

ในห้องนี้ มีกระสวยบินเรียวแหลมสีเงินอยู่

เด็กผู้หญิงนั่งลงก่อนเริ่มเปิดกระสวย

“เย่เฟยหลี ตราบที่เจ้าไม่ตาย ข้าสัญญาว่าสมาคมจะตอบแทนท่านเป็นย่างดี” เด็กผู้หญิงสะอื้น

นางหาทางรักษาความสงบเอาไว้ก่อนกดปุ่มอย่างแรง

ผนังเพดานเปิดออกชั้นแล้วชั้นเล่า

กระสวยบินพุ่งขั้นสูงสู่ท้องนภา มันพลันเข้าไปในหลุมดำก่อนหายไป

กู่ฉิงซานยังสู้กับคนสวมหน้ากาก

นี่คือการดวลระดับจ้าวโลก ใครก็ตามที่เข้าใกล้จะถูกคลื่นอากาศพัดกระแทกกับพื้นทันที

ถ้าใครก็ตามยังกล้าเข้าใกล้อีก จุดจบเดียวก็คือความตาย

แต่ตอนนี้ ยอดฝีมือที่ทำการจลาจลทั้งหมดไม่ได้หนีไปไกลมากนัก

ผู้คนส่วนใหญ่ยังขโมยของอยู่

แต่ยอดฝีมือที่ทรงพลังกว่าหยุดทำเรื่องชั่วคนแล้วคนเล่าก่อนหันมาดูพวกเขาสองคนสู้กันอย่างจริงจัง

ไม่ง่ายนักที่จะเห็นยอดฝีมือระดับนี้ นับว่าเป็นประโยชน์มากต่อการพัฒนาพละกำลังของตัวเอง

กู่ฉิงซานถูกบดขยี้และถูกอัดจนเกือบตายไปหลายครั้ง

เขารอจนกระทั่งกระสวยของเด็กผู้หญิงหายไปแล้วเขาจึงพลันถอยออกมา

“เจ้าแข็งแกร่งมากจริงๆ ข้าไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเจ้าเลย”

กู่ฉิงซานเช็ดโลหิตที่มุมปากขณะยอมรับ

คนสวมหน้ากากตอบว่า “ไปให้พ้น ไปให้ไกลจากกลุ่มสมาคมนักฆ่าของเจ้า เจ้ายังมีทางเลือกอยู่ ถ้ามาขวางทาง ข้าจะฆ่าเจ้าจริงๆ แล้ว”

กู่ฉิงซานไม่พูดอะไรก่อนถอยกลับไป

คนสวมหน้ากากไม่ไล่ตาม

นางหันหลังมามองฝูงชนที่ก่อจลาจลแล้วกระซิบว่า

“เงินและชีวิต พวกเจ้าเลือกได้แค่อย่างใดอย่างหนึ่งเท่านั้น”

…

ผ่านไปครึ่งชั่วโมง

ที่ระเบียงโรงแรม

กู่ฉิงซานมองหลินแล้วพลันกล่าวอย่างจริงจังว่า “แผนเดิมของพวกเราคือถอยทันทีหลังจากหลอกเด็กผู้หญิงได้แล้ว ทำไมเจ้าถึงไปขโมยยาพวกนั้นมาล่ะ”

หลินตอบตามตรงว่า “ข้าคิดว่ามันไม่ง่ายนักที่เจ้าจะหาเงินได้เพราะงั้นก็เลยไปเอาเงินมานิดหน่อย พวกมันไม่ใช่คนดีอยู่แล้วนี่”

“ทำไม” นางสบตากู่ฉิงซาน “เจ้าคิดว่าข้าทำเรื่องไม่ดีหรือ”

กู่ฉิงซานนิ่ง

…การดิ้นรนระหว่างความเป็นความตายมาหลายปีถึงกับกลายเป็นเรื่องที่มีประโยชน์

นั่นคือความคาดหมายอันเฉียบขาดจากอันตราย

กู่ฉิงซานยกนิ้วให้ก่อนกล่าวว่า

“ทำได้ดีมาก เจ้าทำในสิ่งที่ข้าอยากทำให้แล้ว”

มุมปากของหลินยกขึ้น นางดูอ่อนลงอย่างรวดเร็ว

นางวางการ์ดหลายใบบนโต๊ะแล้วกล่าวเสียงต่ำว่า “ข้าคิดว่าเจ้าเคยถามเรื่องการ์ดเมื่อไม่นานมานี้ ดังนั้นข้าจึงไปเอาการ์ดทั้งหมดจากคนเหล่านั้นมา เจ้าสามารถดูได้ว่ามันใช้ได้ผลหรือเปล่า”

กู่ฉิงซานมองการ์ดห้าใบบนโต๊ะ

ตอนนี้ เขารู้สึกซาบซึ้งจริงๆ

ถึงแม้จะถูกขโมยมา แต่จะมาคาดหวังให้ยอดฝีมือจากยุคโบราณที่เป็นคนเก่งกาจชั่วนิรันดร์มาพูดเรื่องเหตุผลได้อย่างไร

คนเก่งกาจแบบนั้นมีความจริงอยู่ในใจตัวเองอยู่แล้ว จึงไม่ได้สนใจกฎของโลกมากนัก

กู่ฉิงซานวางการ์ดแล้วกล่าวว่า “ขอบคุณมาก ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า ข้าเกรงว่าคงต้องใช้เวลามากกว่านี้แน่”

“ไม่เท่าไหร่ บอกข้ามา เจ้าวางแผนจะรับมือกับมังกรมารอย่างไรบ้าง” หลินถามด้วยความกังวล

“พวกเราควรไป” กู่ฉิงซานกล่าว

“ไปไหน?”

“หุบเหวนิรันดร์…ปลายทางของหุบเหวมาจากโลกคู่ขนาน ข้ามีดาบศักดิ์สิทธิ์และดาบพิภพอยู่กับตัว สามารถปกป้องเจ้าและข้าระหว่างทางได้… รอจนกระทั่งข้าหลอกมังกรมารให้เข้าไปในวันสิ้นโลกได้ก่อน จากนั้นค่อยส่งมันไปวันสิ้นโลก”

“…เจ้านี่แย่จริงๆ”

“ถึงจะฉลาดนิดหน่อย แต่คงไม่ใช่จุดประสงค์ที่แท้จริงใช่หรือเปล่า ข้าเดาว่าเจ้ารู้เส้นทางปลอดภัยที่สามารถตรงสู่ภายในหุบเหวได้”

กู่ฉิงซานนึกถึงสิ่งที่เขาเคยได้ยินในศูนย์กักกันหุบเหว

…ผู้ถักทอชีวิตหุบเหวเปิดเส้นทางมากมายในสวรรค์ดึกดำบรรพ์ แต่มีหลายที่ที่ถูกปิดเอาไว้

ฝั่งหนึ่งของเส้นทางคือสวรรค์ดึกดำบรรพ์ อีกฝั่งย่อมเป็นหุบเหวนิรันดร์

ดวงตาของหลินหลุบต่ำ ร่างกายค่อยๆ กระชับขึ้น

นางตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้

นางจะใช้โอกาสนี้เพื่อผ่านประตูโลกได้จริงๆ หรือ

เวลาแห่งการแก้แค้นกำลังจะมาถึงแล้วใช่หรือเปล่า

“ใช่ ข้าเปิดเส้นทางไว้มากมาย หนึ่งในนั้นจะนำมังกรมารไปสู่วันสิ้นโลกได้” หลินกล่าว

“ยังไม่สายเกินไป ลงมือกันเถอะ เริ่มจากเจ้าแสดงแผนที่ ข้าต้องแสดงตำแหน่งที่อยู่ตอนนี้ให้ดูสักหน่อย” กู่ฉิงซานยืนขึ้นขณะกล่าวเช่นนั้น

หลินพยักหน้าและกำลังจะพูด แต่ใบหน้าของนางพลันเปลี่ยนไป

“เกิดอะไรขึ้น”

กู่ฉิงซานสังเกตเห็นสีหน้าของนางก่อนถามด้วยท่าทีแปลกๆ

หลินคว้ามือเขาเอาไว้แล้วกล่าวด้วยเสียงคมปลาบว่า “พวกเราต้องหนีแล้ว บางสิ่งที่น่าสะพรึงกำลังมา”

ทั้งสองเหาะออกมาพร้อมกัน

หลินแหวกผ่านความว่างเปล่าก่อนพากู่ฉิงซานเข้าไป

ในช่วงวินาทีสุดท้าย กู่ฉิงซานได้เห็นฉากที่แปลกประหลาดมาก

โลกชายฝั่งทั้งหมดถูกแยกออกเป็นสองส่วนเพราะแสงและเงาที่แตกต่างกัน

ครึ่งหนึ่งเป็นราตรีที่เต็มไปด้วยกระดูกและซากปรักหักพัง ไม่มีสิ่งมีชีวิตอาศัยอยู่

ราตรีค่อยๆ แผ่ขยาย มันยังคงกัดกร่อนอีกครึ่งของโลกที่ยังเป็นกลางวัน

ทันทีที่สิ่งมีชีวิตถูกราตรีปกคลุม ทุกสิ่งจะกลายเป็นกระดูกทันที ไม่มีพื้นที่ให้ขัดขืน

ในโลกที่ยังเป็นกลางวัน ผู้คนหลบหนีอย่างแตกตื่นเพื่อหลีกหนีจากราตรี

การกัดกร่อนวันสิ้นโลกของโลกคู่ขนานผุดขึ้นมาจากหุบเหวก่อนค่อยๆ กลืนกินโลกใบนี้

…………………………